Ο Λούσιος, ο μικρός ποταμός της Αρκαδίας, είναι ξακουστός για την ομορφιά της φύσης στις όχθες του. Το φαράγγι του προστατεύεται από το υπουργείο Πολιτισμού ως «περιοχή ενιαίου αρχαιολογικού χώρου» ενώ στις δύο πλευρές του βρίσκονται δύο ιστορικές μονές, η Μονή Φιλοσόφου και η Μονή Προδρόμου.
Στη βάση άγριου βράχου, πάνω από την αριστερή όχθη του Λούσιου, στέκει αγέρωχο κι επιβλητικό εδώ και αιώνες το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Είναι μια από τις πιο ιστορικές αλλά και μεγαλύτερες μονές της Πελοποννήσου ενώ οι τοιχογραφίες της χρονολογούνται, σύμφωνα με τον Φώτη Κόντογλου, από τον 16ο αιώνα και ανήκουν στην κρητική σχολή.
Η πρόσβαση στο μοναστήρι γίνεται σήμερα από τη Στεμνίτσα ή τη Δημητσάνα αλλά και από οδοιπορικές διαδρομές μέσα από το φαράγγι.
Από το μονοπάτι που κατεβαίνει από τη Μονή στον Λούσιο και διασχίζει το φαράγγι μπορεί κανείς να φτάσει στη Μονή Φιλοσόφου. Σε σημείο που η κοίτη στενεύει υπάρχει ένα μικρό γεφύρι που περνά στην απέναντι όχθη. Αυτή η Μονή αποτελείται από δύο μοναστηριακά συγκροτήματα, ένα παλαιό και ένα νέο, τα οποία βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Η παλιά Μονή Φιλοσόφου είναι μια από τις αρχαιότερες μονές της Ελλάδας, με τις ρίζες της να φτάνουν στο 963 μ.Χ. Αποτελεί ένα από τα παλαιότερα βυζαντινά μνημεία της Ελλάδας και ήταν χτισμένη στο εσωτερικό σπηλιάς. Η Μονή είναι γνωστή και ως «Κρυφό Σχολειό», επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, εκεί λειτούργησε σχολείο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Σήμερα, σώζεται μόνο ένα εκκλησάκι, βυζαντινής τεχνοτροπίας, με αξιόλογες τοιχογραφίες.
Κοντά στα ερείπιά της βρίσκεται η νέα Μονή Φιλοσόφου, η ύπαρξη της οποίας τοποθετείται πριν το 1691. Η Βαυαρική Αντιβασιλεία έλαβε γύρω στα 1834 απόφαση για τη διάλυση της Μονής, με αιτιολόγηση το ότι είχε κάτω από έξι μοναχούς. Σήμερα πάντως λειτουργεί με άνδρες μοναχούς και ως μετόχι της Μονής Τιμίου Προδρόμου. Από το 1955 έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο.
