Πνευματικά ωφέλιμα

Είναι ο Χριστός επιθυμητός;

«Καὶ ήρώτησαν αὐτὸν απαν τὸ πλήθος ἀπελθεῖν απ' αὐτῶν»

Μετά την προηγηθείσαν περιπέτειαν και την σωτηρίαν των μαθητών του, κατά θαυμαστόν τρόπον από τα αφρισμένα κύματα της Τιβεριάδος, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός επέρασε εις την απέναντι όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας εις την χώραν των Γαδαρινών. Εκεί συναντά έναν δαιμονισμένο, τον θεραπεύει και επιτρέπει εις την λεγεώνα των διαμονίων να εισέλθη ει την αγέλη των χοίρων, η οποία έβοσκε εκεί κοντά. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει όλο το κοπάδι στον γκρεμό και να πνιγεί.

Το γεγονός αυτό συνετάραξε όχι μόνον τους Γεργεσηνούς, αλλά και τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Ξεσηκώνουν «άπαν το πλήθος» οι χοιροτρόφοι, οι οποίοι κατελήφθησαν από μεγάλο φόβον, αλλά και οικονομική ζημιά σημαντική έπαθαν. Συγκεντρώνονται όλοι εις τον τρόπον του θαύματος και αναγκάζουν τον Ιησούν να απομακρυνθεί το γρηγορότερο από κοντά τους. Γι αυτούς ήταν ανεπιθύμητος. Μήπως και σήμερα έπαυσε να είναι ανεπιθύμητος; Όλοι μας Τον δεχόμαστε; Ασφαλώς, όχι! Υπάρχουν και σήμερα πολλοί για τους οποίους ο Χριστός είναι ανεπιθύμητος. Και δεν είναι διόλου παράδοξον το ότι υπάρχουν και σήμερα ομόφρονες των Γεργεσηνών και πάντα θα υπάρχουν σε όλους τους χώρους, οι οποίοι δεν μπορούν και δεν θέλουν την παρουσία του Χριστού μας στη ζωή τους. Τους είναι βάρος ο Χριστός και θέλουν να απαλλαγούν απ Αυτόν. Διότι ο Χριστός μας είναι το Φως και οι άνθρωποι του σκότους δεν Τον ανέχονται. Είναι η Αλήθεια, ενώ αυτοί κυλιόνται μέσα στο ψέμα.

Είναι ο Νομοθέτης της ηθικής τάξεως και οι παρανομούντες δεν ανέχονται τον έλεγχον και την παρουσία Του. Είναι ο ιδρυτής της οικογένειας και ο θεμελιωτής της συμβιώσεως των ανθρώπων μέσα στην Αγάπη. Πώς θα ανεχόντουσαν όλοι αυτοί, οι άνθρωποι του μίσους, του φθόνου και της κακίας, οι συνεργάτες του διαβόλου εις το κακόν, πώς λέγω θα ανεχόντουσαν τον Άρχονται της ειρήνης, να εμφανίζεται και να τους ελέγχει αυστηρά για την αμαρτωλή τους συμπεριφορά;

Τα λόγια που ελέχθησαν υπό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι αιώνια αλήθεια. «το φώς ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φώς, ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα. Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς αυτό, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού». Αυτό το επιβεβαιώνει η ίδια η ζωή μας, η καθημερινότης μας. Πού εμφανίζεται ο Χριστός και δεν τον κάνουμε στην άκρη; Οφείλουμε να είμαστε αληθινοί, να λέμε την αλήθεια. Και για μας είναι ανεπιθύμητος ο Χριστός, αν όχι για όλους, τουλάχιστον για τους περισσότερους. Είμαστε υποχρεωμένοι με ειλικρίνεια και χωρίς υποκρισία να ομολογήσουμε ότι κι αν ακόμη ξεκαθάριζε τις οικογένειές μας, τα καταστήματά μας, τους χώρους εργασίας μας και κάθε ανθρώπινα έργα και δραστηριότητες από τα δαιμόνια, όπως συνέβη με τους Γεργεσηνούς, η παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θα ήταν βαρειά.

Και παρατηρείται το εξής παράδοξον. Οι ίδιοι άνθρωποι που επιζητούσαν την θεραπείαν τους, την ίασιν, που είχαν ανάγκη την παρουσίαν του Θεού και την επέμβασή Του στις υποθέσεις τους, είναι αυτοί οι ίδιοι που δεν τον θέλουν και τον απομακρύνουν. Δεν τον θέλουν κοντά τους. Γιατί αυτή η διαφορά; Γιατί για κάποιους η παρουσία του Θεού είναι ευλογία και πόθος καίτοι είναι αμαρτωλοί, ενώ οι όμοιοι των Γεργεσηνών τον απωθούν; Η εξήγησις είναι απλή. Οι τελευταίοι δεν είναι μόνον αμαρτωλοί, αλλά πρόκειται για ανθρώπους που μένουν αδιόρθωτοι και αμετανόητοι. Είναι οι πορωμένοι στην αμαρτία.

Ενώ οι άλλοι, οι οποίοι τον δεχόντουσαν τότε, αλλά τον θέλουν και τώρα στη ζωή τους, είναι οι ασθενείς που νοσταλγούν την ιατρό τους, οι αμαρτωλοί που ζητούν την άφεσιν, αυτοί που είναι υποδουλωμένοι στα πάθη και ζητούν το λυτρωτή τους. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και πολλοί από εμάς. Είμαστε αμαρτωλοί και η παρουσία του Ιησού θα μας θορυβούσε. Η πίστη μας όμως σε Αυτόν και η ζωηρή μας επιθυμία να γίνουμε άξιοί Του, μας δίνει την ευκαιρία να γιατρευθούμε από τις πληγές μας, να τύχουμε συγχωρήσεως και αφέσεως και αγιασμού και να δούμε πρόσωπον Θεού. Για μας ο Ιησούς Χριστός είναι το παν. Είναι επιθυμητός, είναι η ζωή και η Ανάστασή μας. Και αν ήθελαν ακόμη να μας απομακρύννουν με τη βία από κοντά Του, θα λέγαμεν μαζί με τον Πέτρον: «Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις και ημείς πεπιστεύκαμεν και εγνώκαμεν ότι Συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος».

Αυτά τα λόγια φανερώνουν τη λαχτάρα όλων μας, που έχουμε κουρασθεί μέσα σε αυτόν τον φαύλον και αμαρτωλόν κόσμον. Ζητούμε την ανάπαυσιν. Είμαστε γελασμένοι και απατημένοι από τους ανθρώπους. Ζητούμε την αλήθεια. Χαροπαλεύουμε με τα δεινά και μέχρι θανάτου. Για τον λόγον αυτόν είμαστε οι νοσταλγοί της ζωής. Συ δεν είσαι Χριστέ μου «η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή»; Είμαστε αμαρτωλοί και έχουμε ανάγκη του Θείου Ελέους και του άνωθεν φωτισμού. Προσδοκούμεν την απαλλαγήν από τα δεσμά της δουλείας της αμαρτίας. Ας φωνάξουμε με όλην την δύναμιν της ψυχής μας: «έλα Κύριε, μην αργείς, Σε θέλω συνεχώς κοντά μου, έχω απόλυτη ανάγκη της παρουσίας Σου. Έλα όπως Εσύ θέλεις».

Είναι αλήθεια, αδελφοί μου, ότι εις την σύγχρονον κοινωνίαν υπάρχουν οι Γεργεσηνοί. Σε όλους τους χώρους. Δεν τον θέλουν. Όλοι γνωρίζουμε το γιατί. Τα αίτια είναι γνωστά. Αρνούνται την ελευθερίαν και την χάριν. Για αυτούς ο Χριστός μας είναι ανεπιθύμητος! Κρίμα!

Αν γι αυτούς είσαι ανεπιθύμητος Κύριε, για εμάς είσαι επιθυμητός! Είσαι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας. Έλα για εμάς που Σε περιμένουμε με αγωνιώδη προσδοκία.

Κήρυγμα Κυριακής ΣΤ’ Λουκά

Του Πρωτ. Παναγιώτου Δ. Ρούβαλη

Ακολουθήστε το Πενταπόσταγμα στο Google news Google News

ΔΗΜΟΦΙΛΗ