Νεποτισμός καὶ Γεροντισμὸς
ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη
Μέ τὸν ὅρο «Γεροντισμὸς» δὲν ἐννοοῦμε τὴν τάσι, πού ἔχει ἐμφανισθῆ τά τελευταῖα χρόνια καὶ ἀνυψώνει ρασοφόρους σὲ «Γεροντάδες» μὲ αὐθεντικὸ κῦρος! Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ Γεροντισμὸς εἶναι θέμα μιᾶς ἄλλης συζητήσεως καὶ ἄλλης θεολογικῆς ἀναλύσεως. Ἄλλωστε ἄς μὴ παραβλέπουμε, ὅτι ἔχουμε καὶ εὐλαβέστατους καὶ ἁγίους «Γέροντες».
Τὸ προκείμενο σχόλιο ἀφορᾶ στὸ «Γεροντισμό», ποὺ ἀνυψώνει συνήθως σὲ ἐπισκοπικοὺς θρόνους πρόσωπα, κυρίως διότι τὰ πρόσωπα αὐτὰ προωθοῦνται ἀπὸ ἰσχυρὸ «γέροντα», δηλαδή, ἀπὸ δεσπότη, ποὺ διαθέτει μεγάλη δύναμι ἐπιρροῆς στοὺς ἐκλέκτορες!
Τὴν ὥρα ποὺ γράφεται τὸ παρὸν δὲν ἔχει γίνει ἡ ἐκλογὴ τῶν νέων Μητροπολιτῶν, πού θὰ διαποιμάνουν τὸ λαὸ τῆς Καλαμπάκας καὶ τῆς Καβάλας. Εὐχόμαστε καὶ οἱ δύο ποὺ θὰ ἐκλεγοῦν νὰ ἐμφοροῦνται ἀπό πνεῦμα ἀποστολικοῦ ζήλου, νὰ εἶναι ἐργάτες τοῦ Θεοῦ «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας».
Ἑπομένως δὲν κρίνουμε τὰ δύο πρόσωπα, ποὺ θὰ ἐκλεγοῦν. Ἐπισημαίνουμε ἁπλῶς τὸν τρόπο προβολῆς τῆς ὑποψηφιότητάς τους.
Εἶναι κοινὸ μυστικό, ὅτι τὶς περισσότερες φορὲς μιᾶς ἐκλογῆς προηγοῦνται «παρασκήνια», «μαγειρέματα», ἐπισκέψεις, τηλεφωνήματα, ὑποσχέσεις κ.λπ. Ἀπὸ ὅσα ὅμως γνωρίζουμε, γιὰ πρώτη φορὰ ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ χείλη ὠνομάτισαν δύο κληρικούς, πού προορίζονται γιὰ τὶς κενὲς Μητροπόλεις.
Μπορεῖ καὶ οἱ δύο νὰ εἶναι οἱ πιὸ ἄξιοι. Καὶ τὸ εὐχόμαστε. Ἀλλὰ γιατί νὰ προκαταλαμβάνεται τὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας; Γιατὶ νὰ περιθωριοποιῆται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Γιατὶ νὰ παρακάμπτεται ὁ τρόπος ἐκλογῆς διακόνων τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου, ὅπως τὸν βλέπουμε στὴν Καινὴ Διαθήκη; Νὰ θυμίσουμε τὸν τρόπο τῆς ἐκλογῆς τοῦ ἀποστόλου Ματθία; Πῶς «συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων» (Πράξ. α' 24-26); Νὰ θυμίσουμε τὸν τρόπο τῆς ἐκλογῆς τῶν ἑπτὰ διακόνων (Πράξ. στ' 2-6); Νὰ θυμίσουμε τὸν τρόπο, πού ἐπιλέχτηκαν ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βαρνάβας (Πράξ. ιγ' 2-3);
Ὁ ἀρχηγὸς τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως κ. Κυρ. Μητσοτάκης ἀπέρριψε τὴν ὑποψηφιότητα (ὡς βουλευτοῦ) ἑνὸς στελέχους τοῦ κόμματός του, διότι προβλήθηκε ἀπό τὸν πατέρα του (ἤδη βουλευτῆ). Θεωρήθηκε νεποτισμός. Ἂν στὴν πολιτικὴ ἄρχισε νὰ καταδικάζεται ὁ νεποτισμὸς ὡς τρόπος ἐκλογῆς βουλευτῶν, εἶναι καιρὸς νὰ ἀπορριφθῆ ὁ «νεποτισμὸς» καὶ ὁ «γεροντισμὸς» ὡς τρόπος ἐκλογῆς ἐπισκόπων.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον χειροτονεῖ βεβαίως, ἀλλά δὲν ἐκλέγει «πάντας». Καὶ σὰν νά... παραπονῆται: «Μὲ ἐπικαλεῖσθε στὶς ἀρχιερατικὲς (καὶ ἱερατικὲς) ἐκλογές, ἀλλά μοῦ δένετε τὰ χέρια καὶ δὲν μὲ ἀφήνετε νὰ ρίψω τὴ δική μου ψῆφο στὴν κὰλπη!».
Ταῦτα γράφουμε ἀνεξαρτήτως βεβαίως του ποιοὶ θὰ ἐκλεγοῦν. Εὐχόμαστε νὰ εἶναι οἱ ἂξ(γ)ιοι.
