Ο 80χρονος ομογενής Νικόλαος Φροσυνάκης, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από την Κρήτη και τη Ρόδο, νιώθει ευλογημένος που η ζωή τον έκανε να γνωρίσει δύο πατρίδες, την Ελλάδα και την Αυστραλία. Γι' αυτό και πριν από περίπου έξι μήνες πήρε την απόφαση με μια ζωγραφιά και μια ελληνική καλημέρα να καλωσορίζει στην γειτονιά του, σε προάστιο της Αδελαΐδας, όποιον τυγχάνει να περνάει από τον πολυσύχναστο δρόμο της περιοχής.
«Τι πιο ωραίο από το να λέμε ο ένας στον άλλον ένα αληθινό και χρωματιστό “καλημέρα” και να κάνουμε την ημέρα μας πιο λαμπερή και χαρούμενη», λέει ο κύριος Νίκος.
Με τη βοήθεια του φίλου του, ταλαντούχου ζωγράφου Γιάννη Χριστοδούλου, έκανε την ιδέα του πραγματικότητα, Κρέμασε σε έναν στύλο ηλεκτρικού μια ζωγραφιά με το χάρτη της Ρόδου που υπεραγαπά και τη λέξη «καλημέρα» στα ελληνικά, στα αγγλικά αλλά και στα ιταλικά. Η γειτονία του άλλωστε είναι πολυπολιτισμική και ο ίδιος δηλώνει ότι αγαπά τους ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων που ζουν δίπλα του.
«Ήθελα να δείξω ότι είμαι Έλληνας, ότι είμαι περήφανος και ότι στην περιοχή μας αγκαλιάζουμε και καλημερίζουμε όλες τις εθνικότητες που περνάνε, έστω και τυχαία από τον δρόμο μας, και επειδή έχουμε πολλούς Έλληνες και Ιταλούς γείτονες, δεν μπορούσαμε να μην χαιρετίζουμε κι εκείνους στη γλώσσα τους, γιατί είμαστε όλοι μια μεγάλη παρέα.
«Πολλοί είναι εκείνοι που περνούν από το δρόμο και σταματούν να κοιτάξουν τη ζωγραφιά και δεν έχω ακούσει ούτε ένα παράπονο από κανέναν, ίσα-ίσα ευχαριστιούνται που το βλέπουν και πολλοί συγκινούνται», λέει ο παππούς Νίκος, που έχει αποκτήσει τρία παιδιά και επτά εγγόνια. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες επέστρεψε από το χωριό του, στη Λαχανιά Ρόδου και γιόρτασε στην Αδελαΐδα τα 80ά του γενέθλια. Ο κύριος Νίκος παραδέχεται ότι αγαπά την Αυστραλία και τη θεωρεί το καλύτερο μέρος του κόσμου για να ζει κανείς, αλλά όταν επιστρέφει στην πατρίδα του, συγκινείται.
«Ο πατέρας μου έλκει την καταγωγή του από την Κρήτη και η μητέρα μου από τη Λαχανιά της Ρόδου. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στην Ρόδο και ο πατέρας μου μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1949 μετά το θάνατο της μητέρας μου, η οποία απεβίωσε στα 32 της χρόνια. Παρά τις όποιες δυσκολίες, την Ελλάδα την είχα, την έχω και πάντα θα την έχω στην καρδιά μου», λέει ο ομογενής ο οποίος μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1952. Τα τελευταία 30 χρόνια μάλιστα εκτελεί και χρέη προέδρου του συλλόγου που έχουν δημιουργήσει οι Λαχανιώτες στη Νότια Αυστραλία.
neoskosmos.com
