Την ανησυχία τους εκφράζουν οι επιστήμονες για την επιστροφή θανατηφόρων βακτηριδίων και ιών από τους οποίους έχουν απαλλαγεί εδώ και καιρό οι άνθρωποι.
Για χρόνια, σοβαρές ασθένειες, όπως η ευλογιά και η πανώλη απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο.
Ο συνδυασμός της εξέλιξης της ιατρικής, της βελτίωσης της υγιεινής και του βιοτικού επιπέδου βοήθησε τον παγκόσμιο πληθυσμό να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις και τις ιώσεις.
Χάρη στον Αλεξάντερ Φλέμινγκ και την ανακάλυψη της πενικιλίνης, είχαμε αντιβιοτικά για περισσότερο από έναν αιώνα. Παρόλο που τα βακτήρια εξελίσσονται και αντιστέκονται στα φάρμακα, είμαστε σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι οι πρόγονοί μας στον Μεσαίωνα.
Ωστόσο, τώρα φαίνεται ότι οι άνθρωποι θα έρθουν αντιμέτωποι με θανατηφόρα βακτήρια και ιούς που είχαν εμφανιστεί προηγουμένως στην ιστορία. Η κλιματική αλλαγή που προκαλεί το λιώσιμο των πάγων σε εδάφη που ήταν θαμμένα από κάτω τους για χιλιάδες χρόνια, απελευθερώνοντας πράγματα που δεν έχουμε αντιμετωπίσει ξανά.
Κάποια βακτήρια και ιοί ήταν εγκλωβισμένοι για χιλιάδες χρόνια και βρίσκονταν σε αδράνεια, τώρα θα επιστρέψουν.
Τι κρύβεται κάτω απ’ τον πάγο
Στην Τούνδρα της Αλάσκας, ερευνητές ανακάλυψαν έναν ιό γρίπης που είχε να εμφανιστεί από το 1918 στην Ισπανία. Βρισκόταν σε σορούς που είχαν θαφτεί σε μαζικούς τάφους.
Η θερμοκρασία στην Αρκτική αυξάνεται τρεις φορές γρηγορότερα απ’ ότι στον υπόλοιπο κόσμο.
«Ο πάγος διατηρεί πολύ καλά τα μικρόβια και τους ιούς επειδή είναι κρύος, δεν υπάρχει οξυγόνο και είναι σκοτεινά. Παθογόνοι ιοί που μπορεί να προσβάλλουν ανθρώπους ή ζώα μπορεί να έχουν διατηρηθεί σε στρώματα πάγου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είχαν προκαλέσει πανδημίες στο παρελθόν», δήλωσε ο εξελικτικός βιολόγος Ζαν Μισέλ Κλαβερί του γαλλικού Πανεπιστημίου Aix-Marseille.
Ορισμένες από τις πιο τρομακτικές ασθένειες όπως η πανώλη, γνωστή και ως Μαύρος Θάνατος, και η ευλογιά είναι εξαιρετικά πιθανό να… πάγωσαν στον χρόνο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχουν στη Σιβηρία. Μια πόλη έχασε σχεδόν το 40% του πληθυσμού της από την έξαρση πανώλης στη δεκαετία του 1890. Αρκετά παγωμένα πτώματα ήταν θαμμένα κοντά σε ποτάμι, οι αμμοθίνες των οποίων τώρα διαβρώνονται, καθώς η γη θερμαίνεται εκεί.
Σε μια μελέτη του 2011, ο Μπόρις Ρέβιτς και η Μαρία Ποντόλνογια έγραψαν: «Ως επακόλουθο της τήξης του πάγου, οι φορείς των θανατηφόρων μολύνσεων του 18ου και 19ου αιώνα μπορεί να επανέλθουν, ειδικά κοντά στα νεκροταφεία που θάφτηκαν τα θύματα αυτών των μολύνσεων.
