Επιστρέφουν στην πατρίδα του, τα Παράκοιλα της Λέσβου, τα λείψανα τού μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Γιώργου Ζερβομανώλη, ο οποίος θεωρείτο αγνοούμενος εδώ και 43 χρόνια, από τη μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, στις 16 Αυγούστου 1974. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι πέρα από τον καθησυχαστικό τόνο που επικρατεί στο γράμμα, καθώς εγράφη μετά το πέρας του Αττίλα Α' το γράμμα του 21χρονου ήρωα της ΕΛΔΥΚ έφτασε πλέον στην οικογένειά του αφότου πλέον είχε σκοτωθεί στις μάχες του δεύτερου γύρου κατά τον Αττίλα Β'
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΙ ΕΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ
Σύμφωνα με το «Έθνος» το 1974, ο 21 ετών στρατιώτης, από τη Λέσβο, σκοτώθηκε αμυνόμενος, κατά τη διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου από το ύψωμα Α’ στα περίχωρα της Λευκωσίας, στις 16 Αυγούστου 1974.
Ετάφη από τους Τούρκους εισβολείς σε ομαδικό τάφο, που βρέθηκε 1.200 μέτρα βόρεια του στρατοπέδου, δίπλα από ένα ρυάκι μαζί με άλλα 11 άτομα. Αυτός ο τάφος ανασκάφθηκε, ενώ 10 από τους 12 θαμμένους εκεί ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.
Την Παρασκευή 26 Μαΐου τα λείψανά του θα μεταφερθούν στην Αθήνα, στο ΓΕΣ, ενώ τη Δευτέρα 29 Μαΐου, με ειδική τελετή, θα μεταφερθούν από την Αθήνα στη Λέσβο και θα ταφούν στο νεκροταφείο της γενέτειράς του.
Στο τελευταίο γράμμα προς τους γονείς και τα αδέλφια του, το οποίο ελήφθη μετά την εξαφάνιση και τον θάνατό του όπως αποδείχθηκε 43 χρόνια μετά, που στάλθηκε από την Κύπρο στις 9 Αυγούστου 1974, στην εκεχειρία μεταξύ «Αττίλας 1» και «Αττίλας 2», ο Γιώργος Ζερβομανώλης έγραφε:
«Πολυαγαπημένοι μου και αξέχαστοι γονείς, πολυαγαπημένη μου αδελφούλα. Ο πόλεμος έχει τελειώσει πια εδώ και έχουν ησυχάσει τα πράγματα και γι’ αυτό δεν θέλω να στεναχωριέστε καθόλου για μένα, αλλά να κοιτάτε τον εαυτό σας και να περνάτε καλά. Το ξέρω πόση λαχτάρα πήρατε με τα επεισόδια που έγιναν, αλλά τι να κάνουμε, ήταν γραφτό μας και αυτό.
Το ευχάριστο είναι ότι ζω και αυτό φτάνει. Τα άλλα θα περάσουν και θα τα ξεχάσουμε, αν και είναι δύσκολο για μένα να ξεχάσω αυτές τις δραματικές ημέρες μέσα στο καυτό βόλι που έπεφτε και τους συναδέλφους μου που σκοτώθηκαν. Κάθομαι και σκέφτομαι τη μητέρα τους, την πίκρα που θα πήραν όταν έμαθαν για τον σκοτωμό των παιδιών τους. Τι κάνει ο πατέρας μου, πηγαίνει στη θάλασσα, βγάζει καμιά σαρδέλα; Δώστε χαιρετισμούς σε όλη τη γειτονιά…».
Μετά το γράμμα, ο Γιώργος Ζερβομανώλης επικοινώνησε μόνο μία φορά με την οικογένειά του, στέλνοντας ένα τηλεγράφημα στα γραφεία της κοινότητας του χωριού του, τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου του 1974.
