ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη
Ποιὸς Ἕλληνας ἀμφιβάλλει, ὅτι τὸ μεγαλύτερο θέμα σήμερα στὴ χώρα μας εἶναι τὸ δημογραφικό; Δὲν εἶναι ἁπλῶς θέμα. Εἶναι ἐφιάλτης. Καὶ ἡ οἰκογένεια δὲν εἶναι πλέον θέμα· εἶναι τὸ θῦμα, τὸ τραγικὸ θῦμα. Τὸ κτυποῦν ἀπ' ἔξω, προσπαθώντας τὸ Κράτος νὰ ξερριζώση κάθε οἰκογενειακὴ ἀξία, ν’ ἀποκόψη καὶ τὸ τελευταῖο κλαδὶ τοῦ εὐλογημένου δένδρου καὶ νὰ γελοιοποίηση κάθε εἰκόνα ἱερή τῆς οἰκογενείας καὶ τοῦ γάμου.
Ἡ οἰκογένεια ἀπὸ θαῦμα καταντᾶ ὅλο καὶ περισσότερο θῦμα. Κτυπιέται καὶ ἀπὸ μέσα. Ἀπ' ἔξω κτυπιέται μὲ τοὺς ἀντιοικογενειακοὺς νόμους. Ἀπὸ μέσα κτυπιέται μὲ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας καὶ μὲ τὶς ἐκτρώσεις.
Οἱ στατιστικὲς φανερώνουν τὴν τραγικὴ πληθυσμιακὴ κατρακύλα τῆς χώρας μας. Ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τό περιοδικὸ «Ὁ κόσμος τῶν πολυτέκνων» (ὄργανο τῆς Ἀνωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ἑλλάδος) μαῦρα νούμερα, πού δείχνουν τὸν ὁσημέραι ἀφανισμὸ τῆς Ἑλλάδος:
ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΙ
2011 106.428 111.099
2012 100.371 116.668
2013 94.134 111.794
2014 92.149 113.740
2015 91.847 121.212
2016 93.418 118.623
ΣΥΝΟΛΟ 578.347 693.136
Δηλαδὴ τὸ 2016 οἱ θάνατοι ἦσαν 25.205 περισσότεροι ἀπό τὶς γεννήσεις! Συνολικὰ δὲ τὴν τελευταία ἑξαετία οἱ θάνατοι ὑπερέβησαν τὶς γεννήσεις κατὰ 114.789. Σὲ τρεῖς δεκαετίες περίπου ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος θὰ ἔχη συρρικνωθῆ στοὺς 7.000.000 κατοίκους!
Δὲν θὰ ἐξετάσουμε ἐδῶ τὶς τραγικὲς ἐπιπτώσεις σὲ θέματα οἰκονομικά, ἐθνικῆς ἀσφάλειας, ἐπιβιώσεως κ.λπ. Γιὰ παρόμοιες παραμέτρους ἀγωνίζονται οἱ Σύλλογοι Πολυτέκνων, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὴν ΑΣΠΕ. Μὲ συνεχῆ διαβήματα ζητοῦν τὴ στήριξι τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν, ὥστε ὄχι μόνο νὰ διατηρηθοῦν οἱ ὑπάρχουσες, ἀλλὰ καὶ νὰ αὐξηθοῦν. Δυστυχῶς μειώθηκαν καὶ τὰ λίγα προνόμια, πού εἶχαν οἱ πολύτεκνοι. Ὅλο καὶ τὰ χάνουν, ἀφοῦ στὸν οἰκονομικὸ ὄλεθρο σπρώχνουν ἡ λεγόμενη «κρίσις» καὶ ἡ σκληροκαρδία τῶν κυβερνώντων.
Ἐμεῖς ἐδῶ δὲν ζητᾶμε ἁπλῶς τὴ στὴριξι τῶν πολυτέκνων. Ζητᾶμε καὶ τὴν ὑποστήριξι τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας, κυρίως ἀπὸ τὴ Μητέρα Ἐκκλησία.
Ἀπιστία ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας
Γέμισε ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ ναοὺς καὶ ἐξωκκλήσια καὶ ἄδειασε ἀπὸ οἰκογένειες μὲ παιδιά. Τὰ μανουάλια τῶν ναῶν εἶναι γεμάτα ἀπὸ λαμπάδες ἀναμμένες, ἐνῶ οἱ λαμπάδες τῆς τεκνογονίας εἶναι σβησμένες στὰ μανουάλια τῆς ζωῆς.
Ἔπαυσαν νὰ μιλᾶνε οἱ κήρυκες τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού γιὰ μιὰ οἰκογένεια εἶναι ἡ τεκνογονία. Δυστυχῶς καὶ στὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως ἀμνηστεύεται τό ἔγκλημα τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας!
Ἂν γιὰ νὰ σκοτώσης τὸ θαῦμα τῆς ζωῆς, πού λέγεται παιδί, ὑφίσταται ὁ φονικὸς τρόπος τῆς ἐκτρώσεως, γιὰ νὰ ἐμπόδισης τὸ θαῦμα τῆς παιδοποΐας (ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας) ἔχουν ἐπινοηθῆ περισσότεροι ἀπό δέκα δόλιοι τρόποι!
Καιρὸς ν’ ἀσχοληθῆ ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸ ζήτημα τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας. Νὰ στηρίξη τὴν πίστι τῶν νέων ζευγαριῶν, ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι εὐλογία, ἀλλὰ καὶ φροντίδα τοῦ Οὐρανίου Πατέρα.
Ἂν μπορούσαμε νὰ δοῦμε τὴν εἰκόνα τῶν οὐρανίων πραγμάτων, θ' ἀκούγαμε 100 φορὲς νὰ κτυποῦν πένθιμα καμπάνες στὸν οὐρανὸ καὶ μιὰ φορὰ μόνο ἀναστάσιμη καμπάνα!
Κάθε φορά, πού ἕνα παιδὶ σκοτώνεται μὲ τὴν ἔκτρωσι καὶ κάθε φορά πού ἕνα ἀντρόγυνο λαμβάνει πονηρὰ μέτρα γιά νὰ μὴ γεννηθῆ παιδί, κτυπᾶ πένθιμη καμπάνα. Ἐνῶ κάθε φορά, πού ἕνας ἁμαρτωλὸς μὲ δάκρυα μετανοεῖ ἢ μιὰ μητέρα κυοφορεῖ, κτυπᾶ χαρμόσυνα ἢ οὐράνια καμπάνα (Λουκ. ιε΄ 7, Ματθ. ιθ' 24).
Ἔκκλησι πρός τοὺς ἐξομολόγους πατέρες: Βοηθῆστε! Στηρίξτε! Συμβουλεύετε! Μὴν ὑποχωρεῖτε! Πάνω ἀπὸ ὅλα εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
