Τα μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας με πλειοψηφία 8 υπέρ και 3 κατά έκριναν ότι το άρθρο 50 για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί παρά μόνον εάν «περάσει» πρώτα από τη Βουλή των Κοινοτήτων. Η βρετανική κυβέρνηση έχασε την έφεση επί της απόφασης των αγγλικών δικαστηρίων, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση οφείλει να έχει την έγκριση της Βουλής για την ενεργοποίηση της διαδικασίας εξόδου από την ΕΕ, όπως ορίζεται στο άρθρο 50 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ.
Το ερώτημα πλέον είναι αν η Τερέζα Μέι έχει πλειοψηφία στη Βουλή. Γιατί αν δεν έχει αρχίζουν να εφαρμόζονται άλλα σενάρια όπως εκλογές ή νέο δημοψήφισμα.
Eιδικότερα, το δικαστήριο απέρριψε το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η Τερέζα Μέι μπορεί να επικαλεσθεί τις εκτελεστικές της εξουσίες, που είναι γνωστές ως «βασιλικές προνομίες», για να επικαλεσθεί το άρθρο 50 της συνθήκης της Λισαβόνας και να σημάνει την έναρξη της διετούς διαδικασίας διαζυγίου.
«Εάν ενεργούσε διαφορετικά (σ.σ.: η βρετανική κυβέρνηση), αυτό θα συνιστούσε παραβίαση των συνταγματικών αρχών» δήλωσε ο δικαστής Ντέιβιντ Νιούμπεργκερ.
Πάντως, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τα επιχειρήματα ότι τα κοινοβούλια της Βόρειας Ιρλανδίας, της Σκωτίας και της Ουαλίας θα πρέπει επίσης να δώσουν την έγκρισή τους πριν από την επίκληση του άρθρου 50.
Από την πλευρά της, η Τερέζα Μέι είχε δεσμευτεί ότι, όποια κι αν είναι η ετυμηγορία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το κοινοβούλιο της χώρας θα είναι αυτό που θα έχει τον τελικό λόγο, αφού οι βουλευτές θα κληθούν να εγκρίνουν το κυβερνητικό πρόγραμμα των διαπραγματεύσεων που αναμένεται να διαρκέσουν μία διετία.
Την ίδια ώρα για ήττα της Μέι κάνουν λόγο τα βρετανικά ΜΜΕ καθώς, σύμφωνα με τους δικαστές, η κυβέρνηση από μόνη της δεν έχει δικαίωμα να λάβει τέτοια απόφαση. Μία τέτοια απόφαση πρέπει να ληφθεί από την Βουλή των Κοινοτήτων, όπως αποφάνθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας.
H κυβέρνηση του Λονδίνου, από την πλευρά της, είχε επιχειρηματολογήσει ότι οι υπουργοί έχουν την εξουσία να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία της εξόδου της χώρας, όπως αυτή περιγράφεται στο Άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Θεωρητικά, η κυβέρνηση θα μπορούσε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όσο και αν αυτό και σε συμβολικό επίπεδο θα ήταν προκλητικό. Όμως, η απόφαση αυτή θα καθυστερούσε δραματικά το σχέδιο της πρωθυπουργού για Brexit από τον Μάρτιο. Το πιθανότερο είναι πως το Λονδίνο θα δεχτεί την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστήριο και να προχωρήσει στην κοινοβουλευτική διαδικασία.
Εντός της ημέρας, όπως αναφέρει το BBC, o Ντέιβιντ Ντέιβιντ, υπουργός για το Brexit θα προβεί σε δηλώσεις.
Μέι: «Το χρονοδιάγραμμα δεν αλλάζει»
«Η Βρετανία θα εκκινήσει τη νόμιμη διαδικασία για την αποχώρησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση έως τα τέλη Μαρτίου παρά τη δικαστική απόφαση που προβλέπει ότι η κυβέρνηση χρειάζεται την έγκριση του κοινοβουλίου» ξεκαθάρισε μετά την ανακοίνωση της απόφασης εκπρόσωπος της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι.
«Ο βρετανικός λαός ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την Ε.Ε. και η κυβέρνηση θα εφαρμόσει την ετυμηγορία του - ενεργοποιώντας το άρθρο 50, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, έως τα τέλη Μαρτίου. Η σημερινή απόφαση δεν το αλλάζει αυτό» δήλωσε ο εκπρόσωπος.
«Σεβόμαστε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και σύντομα θα παρουσιάσουμε τα επόμενα βήματά μας στο κοινοβούλιο» πρόσθεσε.
Πώς «μεταφράζεται» η απόφαση του δικαστηρίου
Η εν λόγω βαρυσήμαντη απόφαση, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, δείχνει ένα και μόνο πράγμα: το πώς το Ηνωμένο Βασίλειο, ως υπέρμαχος μιας σταθερής μορφής διακυβέρνησης, αντιμετωπίζει τη διαδικασία της εξόδου από την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Η απόφαση αυτή, αναφέρουν οι ίδιες πηγές, καθιστά σαφές ότι βάσει του Συντάγματος το Κοινοβούλιο και μόνο έχει το δικαίωμα να αποφασίσει οριστικά για το Brexit και όχι απλώς η «πένα ενός υπουργού» ακόμη κι αν πρόκειται για την ίδια την πρωθυπουργό
Από την άλλη, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου υπερτερεί έναντι των αποκεντρωμένων διοικήσεων, όπως φαίνεται και από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να μη δώσει -επί της ουσίας- λόγο στα Κοινοβούλια της Σκωτίας, της Ουαλίας ή της Β. Ιρλανδίας.
Η συγκεκριμένη κρίση του δικαστηρίου προκάλεσε την αντίδραση της Σκωτίας, με την πρωθυπουργό Νίκολα Στέρτζον να δηλώνει πως η βρετανική κυβέρνηση «είναι πολιτικά υποχρεωμένη να συμβουλευθεί τα υπόλοιπα κοινοβούλια του Ηνωμένου Βασιλείου για την έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανεξάρτητα από την απόφαση που εξέδωσε νωρίτερα σήμερα το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο αποφάνθηκε ότι η συγκατάθεσή τους δεν είναι νομικά απαραίτητη».
«Οι ισχυρισμοί ότι η Σκωτία είναι ισότιμος εταίρος αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από κενή ρητορική και τα ίδια τα θεμέλια των ρυθμίσεων για τη μεταβίβαση των εξουσιών που υποτίθεται ότι προστατεύουν τα συμφέροντά μας... αποδεικνύεται ότι είναι άνευ αξίας» είπε η Σκωτσέζα πρωθυπουργός.
Όλα δείχνουν πως κάποιοι στις Βρυξέλλες δεν επιθυμούν την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Η Μ. Βρετανία ψήφισε να βγει από το σύστημα και ζήτησε την εθνική της ανεξαρτησία!
Η σύγχυση που δημιουργήθηκε ήταν κατακλυσμιαία και για τούτο, οι αντιδράσεις των κατά τόπους τοποτηρητών της παγκόσμιας “εξουσίας” σχεδόν παρανοϊκές. Οι άμεσες απειλές για εξοντωτικές κυρώσεις και συνέπειες έπεσαν βροχή, τα ΜΜΕ φρένιασαν, φωνάζοντας σε όλους τους τόνους ότι αυτό θα φέρει:
Ολοκληρωτική Οικονομική κατάρρευση, απόσχιση της Σκωτίας και πιθανόν της Ιρλανδίας, απόσχιση του City του Λονδίνου και όλα αυτά να προβάλλονταν στα ΜΜΕ σαν σχεδόν γεγονότα.
Το ”χαστούκι” των Βρετανών ήταν ηχηρό όσο ποτέ. Μετά από δεκαετίες, οι παγκοσμιοποιητές έχασαν με μεγάλο νικητή τα Εθνη Κράτη, την Εθνική Κυριαρχία και την Δημοκρατία.
Το Brexit αντιπροσωπεύει το μεγάλο πατριωτικό κίνημα που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, το οποίο βρισκόταν σε αναμονή εδώ και περίπου δύο δεκαετίες και πλέον είναι έτοιμο σαν ”τσουνάμι” να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα. Ο στόχος αυτών των κινημάτων ένας και μοναδικός. Να μπει τέλος στην Ευρώπη της λιτότητας και του πολυπολιτισμού και να αναδειχθεί μια νέα Ευρώπη, μια Ευρώπη των Εθνών.
Οι Βρετανοί με την τοποθετησή τους απέρριψαν τις ψεύτικες υποσχέσεις της παγκοσμιοποίησης.
Το πιο σημαντικό στοιχείο με τη περίπτωση του BREXIT είναι πως οι λαοί της Ευρώπης αρχίζουν να γυρίζουν σταδιακά την πλάτη απέναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο έχει μετατραπεί σε έναν στυγνό μηχανισμό που απλώς εισπράττει χρήματα και μετατρέπει το Βερολίνο σε μόνη δύναμη εντός της Ευρώπης των 28. Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν πλέον την Ευρώπη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Οι Βρετανοί σήκωσαν το μεγάλο φορτίο, αλλά πλέον ειναι η σειρά και άλλων χωρών να ακολουθήσουν. Ήδη σε πολλές χώρες, όπως στην Γαλλία, η Μαρί Λεπέν ζητά δημοψήφισμα για την παραμονή στην Ευρώπη. Σε άλλες χώρες, όπως η Ολλανδία, η Σλοβακία η Ιταλία ζητούν το ίδιο.
Ενδεχομένως η νέα τάξη πραγμάτων να αναζητά τρόπο να ακυρώσει το βρετανικό δημοψήφισμα, διότι αυτό καθεαυτό το βρετανικό εγχείρημα δημοκρατίας θα φέρει κύμα «αποχωρήσεων» από την ΕΕ.
