Ο Φινλανδός ελεύθερος σκοπευτής, Σίμο Χέιχε, υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των Σοβιετικών, κατά τη διάρκεια του Χειμερινού Πολέμου, όπως ονομάστηκε ο Ρωσοφινλανδικός πόλεμος του 1939.
Το παρατσούκλι που του έδωσαν ήταν Λευκός Θάνατος. Και όχι άδικα. Από το τουφέκι του, έπεσαν επιβεβαιωμένα 705 σοβιετικοί στρατιώτες. Ο Χέιχε ήταν ο απόλυτος στρατιώτης για την εποχή του. Πριν καταταγεί το σπίτι του ήταν γεμάτο με τρόπαια από σκοπευτικούς αγώνες και όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ήταν ήδη στον στρατό για 14 χρόνια.
Με το χιόνι γινόταν ένα. Φορούσε την άσπρη στολή του φινλανδικού στρατού και «έστηνε καρτέρι» θανάτου με κάθε λεπτομέρεια. Έθαβε μέρος του όπλου με χιόνι, έτρωγε πάγο για να μη φαίνονται τα χνώτα του, περιόριζε κάθε πιθανότητα αντανάκλασης μεταλλικών στοιχείων και φρόντιζε να «εξαφανίζει» κάθε ίχνος που θα άφηνε το «κλώτσημα» του όπλου μετά τη βολή. Ήταν τόσο σίγουρος για τον εαυτό του που σκότωνε από μεγάλες αποστάσεις χωρίς ειδική τηλεσκοπική διόπτρα. Οι Σοβιετικοί για να τον εξοντώσουν, χτυπούσαν τις πιθανές θέσεις του, με βολές πυροβολικού ή τοποθετώντας παντού ελεύθερους σκοπευτές.
Ο «Λευκός Θάνατος», τραυματίστηκε σοβαρά στις 6 Μαρτίου του 1940. Ένας σοβιετικός σκοπευτής τον εντόπισε και τον πυροβόλησε στο μάγουλο και στο σαγόνι. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες του Ρωσοφινλανδικού Πολέμου.
Ο πόλεμος ξέσπασε στις 30 Νοεμβρίου του 1939, μετά από την εισβολή του Σοβιετικού Στρατού σε Φινλανδικό έδαφος. Οι σχέσεις των δύο χωρών ήταν πάντα τεταμένες και η μεταξύ τους ειρήνη βασιζόταν στη συνθήκη του Ταρτού (1920), το σύμφωνο μη επίθεσης του 1932 και τη Χάρτα της Κοινωνίας των Εθνών (1934).
Η στρατιωτική δύναμη των Σοβιετικών.
Με τριπλάσιο στρατό, 3,5 χιλιάδες περισσότερα αεροπλάνα και εκατονταπλάσια άρματα μάχης ο Κόκκινος Στρατός επιτέθηκε στη σκανδιναβική χώρα. Παρά το γεγονός ότι οι Φινλανδοί έχασαν το 11% των εδαφών τους, έδωσαν ένα γερό μάθημα στο Στάλιν, που στόχευε στην πλήρη κατάκτηση των γειτόνων του. Οι απώλειες των Σοβιετικών ήταν πενταπλάσιες σε νεκρούς και τετραπλάσιες σε τραυματίες σε σχέση με τον αντίπαλο στρατό.
Για τους Φινλανδούς που είχαν να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη, ο Στάλιν τους είχε κάνει ένα ανέλπιστο «δώρο». Είχαν προηγηθεί οι μεγάλες εκκαθαρίσεις 1936-1938 κατά τις οποίες 30 χιλιάδες αξιωματικοί ανώτερων και κατώτερων βαθμών, είχαν εκτελεσθεί ή φυλακιστεί. Ο σοβιετικός ηγέτης φοβόταν τυχόν ανατροπή του από τους στρατιωτικούς και έλαβε δραστικά μέτρα εξόντωσης τους. Το ηθικό του Κόκκινου Στρατού είχε καμφθεί και βρισκόταν σε φάση αναδιοργάνωσης, μετά την εξόντωση των αξιωματικών. Έτσι κατά τη διάρκεια της εισβολής οι σύντροφοι οδηγήθηκαν ως πρόβατα στο σφαγείο, αφού ήταν καθοδηγούμενοι από άπειρους στρατιωτικούς.
Οι Φινλανδοί υστερούσαν σε όλα. Δεν είχαν μεγάλο στρατό και είχαν τεράστιες ελλείψεις σε πυρομαχικά και καύσιμα. Ήξεραν όμως καλά τη γεωγραφία της χώρας και είχαν σύμμαχο τον καιρό. Εκείνη τη χρονιά σημειώθηκε ρεκόρ ψύχους που έφτασε στους -43 βαθμούς Κελσίου. Οι Σκανδιναβοί είχαν τον κατάλληλο ρουχισμό για τέτοιες συνθήκες. Η ικανότητά τους να κινούνται με σκι και οι λευκές στολές τους έκαναν αόρατους. Έτσι στην πραγματικότητα διεξήγαγαν ανταρτοπόλεμο με τον οποίο είχαν καλύτερα αποτελέσματα και έκαναν οικονομία δυνάμεων, σε αντίθεση με τους Σοβιετικούς που αν δεν πέθαιναν από πυρά, χαροπάλευαν με κρυοπαγήματα.
Ο πόλεμος τερματίστηκε το Μάρτιο του 1940 με τη συνθήκη της Μόσχας. Η Φινλανδία έχασε εδάφη αλλά είχε διατηρήσει την ανεξαρτησία της, ενώ η ΕΣΣΔ είχε πετύχει μέρος του στόχου της, με βαριές απώλειες. Κυρίως τραυμάτισε τη φήμη της υπερδύναμης, και οι Γερμανοί που ετοίμαζαν την επίθεση τους, συνειδητοποίησαν ότι ο Κόκκινος Στρατός ήταν ένας γίγαντας με πήλινα πόδια, που ωστόσο τελικά κατάφερε να ξαναστηθεί στα πόδια του με γερές βάσεις και να συντρίψει τις χιτλερικές δυνάμεις...
