Ο διευθυντής του πασίγνωστου γεωπολιτικού ινστιτούτου Carnegie Ντμίτρι Τρενίν προσπάθησε να αποκαλύψει μερικές από τις ρωσικές «κινήσεις» του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν σε Ουκρανία και Συρία, που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία .
Η συλλογιστική ανάλυση του Τρενίν ξεκινά με τη δήλωση ότι η αντιμετώπιση της διεθνούς πολιτικής της Ρωσίας από την δύση είναι είτε «συμφέρουσα είτε ασύμφορη», και ο ίδιος διαβλέπει μάλλον δύσκολη την έναρξη εχθροπραξιών. Ο Τενίν τόνισε σε αυτήν την περίπτωση ότι απαιτείται έλεγχος της καταλληλότητας των αποφάσεων σχετικά με τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τον πλανήτη.
Σύμφωνα με τον αναλυτή, δεν είναι ενιαία η πολιτική του Ρώσου ηγέτη και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην ανταποκριθεί στην «πλατεία», συμπεριλαμβανομένης και της Κριμαίας, διαφορετικά η Ρωσία θα είχε από καιρό χάσει το ιδεολογικό κίνητρο να πολεμάει στην Ουκρανία.
Ο λόγος για τον πόλεμο αυτό , ή όπως αναφέρεται το Casus belli, αποτέλεσε η προσπάθεια ""εκπαραθύρωσης" του ρωσικού ναυτικού από την Σεβαστούπολη, παραβιάζοντας την υπάρχουσα σύμβαση, σύμφωνα με την οποία οι Ρώσοι θα μπορούσαν να την είχαν στο χέρι τους σε λίγα χρόνια.
Ο Ντμίτρι Τρενίν πιστεύει ότι η συμμετοχή της Ρωσίας στη Συρία , αποτελεί μια άμεση αναφορά στις ΗΠΑ, ότι η Μόσχα δεν είναι πλέον μια περιφερειακή δύναμη, αλλά μια παγκόσμια υπερδύναμη ανάλογη της ΕΣΣΔ . Και οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν να το λάβουν αυτό υπόψη τους.
Ο Πούτιν αντέγραψε αυτό για το οποία ήταν πεπεισμένη η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ, η οποία απαίτησε την ευρεία χρήση του αμερικανικού στρατού ως μέσον διπλωματίας, επισείοντας την προσοχή σήμερα στην Ουάσιγκτον ότι η ανάλογη πορεία της Ρωσίας έχει ορισμένα πλεονεκτήματα.
Το κυριότερο είναι η πλήρη και ολοκληρωτική αποκατάσταση της εικόνας μιας ισχυρής Ρωσίας ως υπερδύναμης στη Μέση Ανατολή, η οποία αποδίδει καρπούς. Ένας άλλος στόχος, είναι η πλήρη εξουδετέρωση των Τσετσένων τρομοκρατών , οι οποίοι θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην Ρωσία με άγριες διαθέσεις . Ως εκ τούτου, η παρέμβαση στη συριακή κρίση, αποτελεί λογική κίνηση για το Κρεμλίνο.
Ο έτερος λόγος εμπλοκής της Ρωσίας στην συριακή κρίση είναι η πραγματική δοκιμασία του ρωσικού στρατού και των νέων οπλικών συστημάτων που διαθέτει.
«Μπορούμε να δείξουμε τον πολεμικό εξοπλισμό μας σε όσες παρελάσεις και ασκήσεις θέλουμε , αλλά εάν αυτά δεν έχουν συμμετάσχει σε μια αληθινή μάχη, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το πώς θα συμπεριφερθεί ο στρατός και τα όπλα μας. Αν τα ρωσικά στρατεύματα αντέξουν την δοκιμασία της μάχης, και τα οπλικά συστήματα επιβιώσουν της μάχης και αποδειχθούν αποτελεσματικά , αυτό θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση για την ρωσική πολεμική βιομηχανία. Επίσης η πολύχρονη "προστασία μας "στον Άσαντ πιστοποιεί την "φροντίδα μας" για την χώρα αυτή. Διότι σε αντίθεση με άλλες χώρες, η Μόσχα δεν προδίδει τους πελάτες της», αναφέρει Ρώσος αναλυτής.
Ως παράδειγμα, αναφέρεται ανέφερε η πτώση του Αιγύπτου του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, του οποίου ο στρατός παραδόθηκε την 8η ημέρα της επανάστασης, ενώ υποστηρίζονταν από τις ΗΠΑ . Σε αντίθεση η Ρωσία πολεμάει με διάφορους τρόπους και στηρίζει τον Άσαντ από το 2011, χωρίς διακοπή.
Ο αναλυτής πιστεύει επίσης ότι ο Πούτιν πήρε μια απόφαση για την Κριμαία και τη Συρία, όχι από επιθυμία για την αύξηση της δημοτικότητας του ή ήθελε να κάνει επίδειξη. Ο Πρόεδρος είχε άλλα κίνητρα και αυτά αφορούν την παγκόσμια "ισορροπία" στον πλανήτη. .
Όσον αφορά την άμεση αντιπαράθεση Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία, ο Ντμίτρι Τρενίν λέει τα εξής:
«Είμαστε ένα βήμα μακριά από μια ενεργή σύκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ας υποθέσουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες όπως είπε η κυρία Κλίντον θα ανακοινώσουν την επιβολή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία. Η Ρωσία θα συμμορφώνονταν με την παρούσα ζώνη; Πολύ αμφιβάλλω. Εάν στην περιοχή πετούσαν ρωσικά αεροσκάφη τι θα έκαναν οι Αμερικανοί; Θα πρέπει είτε να καταρρίψουν τα ρωσικά αεροσκάφη , ή στην πραγματικότητα να αναγνωρίσουν ότι οι απαγορεύσεις δεν ισχύουν για την Ρωσία . Και το ένα και και το άλλο μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες», κατέληξε ο ίδιος.
Το ίδιο θα συμβεί αν οι Αμερικανοί παρέχουν στους τρομοκράτες στη Συρία αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα .
Και συνεχίζει ο Τρενίν: «Εμείς πρέπει τώρα να έρθουμε σε μια πρώτη πραγματική σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν λέω στο πεδίο της μάχης , αλλά στο πολιτικό στίβο . Στην ουσία είμαστε για πρώτη φορά σε πραγματική σύγκρουση με τις ΗΠΑ».
Όσον αφορά την Ουκρανία, η Ρωσία είχε δύο σχέδια, το μέγιστο και το ελάχιστο. Το μέγιστο σχέδιο ήταν να ενσωματωθεί η Ουκρανία και να γίνει μέρος του "ρωσικού κόσμου", αλλά αυτό ήταν ενάντια στην ουκρανική ελίτ. Επιπλέον, η Ουκρανία θα είχε δικαίωμα βέτο στην Ευρασιατική Ένωση και η Μόσχα συνεχώς θα εκβιάζονταν για νέα αντάλλαγμα και νέες παραχωρήσεις .
Το ελάχιστο πρόγραμμα αφορά το να μην εισέλθει με οποιαδήποτε τρόπο η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ . Αυτό είναι το νόημα των συμφωνιών Μινσκ, και η απροθυμία της κυβερνήσεως του Ντονένσκ για ένταξη στο ΝΑΤΟ θα είναι ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο για το νέο Σύνταγμα της Ουκρανίας.
Η χώρα αυτή χωρίς ένταξη στο ΝΑΤΟ, παραμένει η πιο εχθρική χώρα για την Ρωσία. Αλλά και το ΝΑΤΟ σε αυτήν την κατάσταση δεν την χρειάζεται.
