Η σκηνή είναι τυπική και τη βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους. Δύο οδηγοί, ο ένας αυτοκινήτου και ο άλλος μοτοσυκλέτας, έχουν βγει από τα οχήματά τους και αρχίζουν να διαπληκτίζονται.
Στην αρχή φαίνεται ότι το πράγμα θα μείνει εκεί. Τουλάχιστον για εμάς που δεν γνωρίζουμε τη γλώσσα και δεν ξέρουμε πόσο βαριές κουβέντες έχουν ειπωθεί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα όμως, έκπληκτοι βλέπουμε τους δύο οδηγούς να αρχίζουν να χτυπούν ο ένας τον άλλο με εργαλεία που κρατούσαν στα χέρια.
Γρήγορα ο οδηγός του αυτοκινήτου, με κάτι που μοιάζει πολύ με γαλλικό κλειδί, δείχνει να υπερισχύει και χτυπά επανειλλημμένα τον άτυχο μοτοσυκλετιστή στο κράνος, που ακόμα φορούσε. Όταν αυτό πέφτει, η κάμερα του κινητού στρέφεται προσωρινά αλλού, ωστόσο εξακολουθεί να ακούγεται ευκρινώς ο ήχος του εργαλείου που χτυπά, προφανώς στο κεφάλι, τον οδηγό της μηχανής.
Μόλις το κινητό στρέφεται και πάλι προς το συμβάν βλέπουμε ακριβώς εκείνη τη στιγμή τον οδηγό να δίνει το μοιραίο χτύπημα στον μοτισυκλετιστή, ο οποίος πέφτει αναίσθητος στην άσφαλτο. Μόλις τότε, σα να ξυπνά από λήθαργο, ο δράστης συνειδητοποιεί τι έχει κάνει και πέφτει στα γόνατα για να συνεφέρει τον θανάσιμα τραυματισμένο. Αλλά προφανώς είναι αργά. Και ο δράστης αρχίζει να χαϊδεύει το κεφάλι που πριν από λίγο χτυπούσε με μανία. Ωστόσο οι αυτόπτες μάρτυρες είναι πλέον εξαγριωμένοι και στρέφονται εναντίον του δράστη. Ο κίνδυνος λιντσαρίσματος είναι άμεσος.
Δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τι απέγινε ο δράστης. Προφανώς συνελήφθη. Αυτό που μπορεί να βγει ως αβίαστο συμπέρασμα είναι πως αυτή η τόσο τυφλή και ανεξέλγκτη οργή που προκύπτει στο δρόμο, από συχνά ασήμαντα περιστατικά, είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Και σίγουρα μετά δεν μπορείς να φέρεις το χρόνο πίσω, όπως φαίνεται στο γεμάτο τύψεις και απόγνωση πρόσωπο του δράστη...
