Του Στρατή Μαζίδη
(@SMazidis)
Τι σου είναι τα άτιμα τα χρόνια. Πόσο γρήγορα περνούν και πόσο αλλάζουν τα πράγματα στο ενδιάμεσο.
Πριν 10 χρόνια ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο αδιαμφισβήτος πρωθυπουργός μιας (κακώς) ανέμελης χώρα έχοντας εκλεγεί πανηγυρικά και με μια κραταιά, ατόφια πλειοψηφία 170 βουλευτών. Χωρίς να κάνει απολύτως τίποτε, εκτός από τις προσλήψεις του Προκόπη Παυλόπουλου και την ξέφρενη κούρσα στους ετήσιους προϋπολογισμούς των συνταξιοδοτικών δαπανών, επανεκλέγη με άνεση το 2007 παρά το γεγονός πως καιγόταν όλη η Ελλάδα. Αν στη Βουλή διέθετε πλέον μικρότερη ισχύ αυτό οφείλετο στον εκλογικό νόμο.
Τελικά, αφού τα έκανε εντελώς θάλασσα (για να μην πω σκ@τά) αναζητούσε τρόπους για να πέσει. Ακόμη και όταν άρχισαν να του βγάζουν "σκάνδαλα", αντί να αμυνθεί, δεχόταν το ξύλο ευχόμενος μέσα του να βγει νοκ άουτ.
Και ευτυχώς βρέθηκε ο πρόθυμος πολιτικός ηλίθιος ονόματι Γιώργος Παπανδρέου να μπει αλλαγή χάρη στην προεδρική εκλογή.
Ο Ραφηνάτος και πάλαι ποτέ καταλληλότερος την κοπάνησε. Δείγμα του πόσο ανακουφίστηκε ήταν οι φωτογραφίες από τις βουτιές και την καλοπέραση του πρώτου διαστήματος.
Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν και τα σενάρια περί δολοφονίας του (τα οποία μου φαίνονται εντελώς αστεία διότι δολοφονείς κάποιον που μάχεται, όχι που κάθεται) και απομυθοποιήθηκε.
Ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο προτελευταίος πρωθυπουργός στη σύγχρονη πολιτική ιστορία που εξελέγη δις με κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δεν έκανε απολύτως τίποτε. Είναι δε γνωστό πως τα μεσημέρια τον έβρισκαν σπίτι του, όχι στο γραφείο του λες και ήταν τμηματάρχης σε κάποια υπηρεσία και όχι πρωθυπουργός.
Έφυγε λοιπόν με σκοπό να ξαναγυρίσει ή ακόμη καλύτερα να τον ξανακαλέσουν ή ακόμη πιο (πλεονασμός) καλύτερα να τον σηκώσουν στα χέρια.
Ο άνθρωπος που δεν έκανε τίποτε όσο κυβερνούσε ενώ μπορούσε να σώσει το πλοίο, ονειρεύεται να βρεθεί ξανά στη γέφυρα.
Κάπως έτσι βρέθηκε να συγκυβερνά με τον Αλέξη Τσίπρα. Αρχικά δεν μπήκε άμεσα ο ίδιος. Έστειλε όμως τον πρόδρομό του, τον Πάκη για να λειάνει την οδό του και έβαλε τον Παπαγγελόπουλο στην κυβέρνηση.
Με τον τρόπο αυτό κατέστη ο αόρατος τρίτος εταίρος. Κάτι σαν τον Νο1 της Σπέκτρα στις παλιές ταινίες του 007 με τον Σον Κόνερι όπου ποτέ δε βλέπαμε τον κακό.
Και τώρα ο Αλέξης Τσίπρας στα σενάρια με τα άπειρα δημοψηφίσματα που πλέκει στο μυάλο του για να πετύχει μεγάλες νίκες σε άδεια γήπεδα αρχίζει και τον χρησιμοποιεί. Τον ετοιμάζει για πρόεδρο κι αυτός μάλλον γλυκαίνεται στην ιδέα αρκεί να μην είναι εντελώς διακοσμητικός αλλά να κάνει κάτι έως τις 15:00 που θα σχολάει και να τον ψηφίσει ο λαός με 60% αγνοώντας πως αυτός ο λαός είναι που βλέποντας τον ίδιο μαζί με κάτι άλλα σκιάχτρα του παρελθόντος να απευθύνουν διαγγέλματα του ΝΑΙ, τους έριξε ένα ξεγυρισμένο ΟΧΙ με 62%.
Από πρωταγωνιστής, κομπάρσος ή τριτοδεύτερος στα σενάρια του Τσίπρα αλλά αυτή είναι η μοίρα όσων δεν αποδίδουν σωστά στο ρόλο τους.
Μέχρι και ο σπάρος και η κυρία καβουρίνα σπάνε πλάκα με τον Κώστα στη Ραφήνα.
