Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνήψε συμφωνία με την Τουρκία για την παράνομη μετανάστευση προς την Ελλάδα, έχοντας κλείσει τα σύνορά της, προς αυτούς τους παράνομους μετανάστες (όπως η συμφωνία αυτή, τους χαρακτηρίζει). Όμως η ελληνική συγκυβέρνηση έχει «ανοιχτά σύνορα» και «δεν έχει σύνορα στην θάλασσα» κατά τις δηλωμένες πεποιθήσεις της, η δε αρμάδα του ΝΑΤΟ ουδέν προσέφερε στην ανάσχεση της παράνομης μετανάστευσης στο Αιγαίο, εξαιτίας των τουρκικών δυστροπιών. Συνεπώς, τι εμποδίζει την Τουρκία και το εμπόριο διακίνησης παράνομων μεταναστών από τα μικρασιατικά παράλια να συνεχίσουν την εξαπόλυση πλημμυρίδας παράνομων μεταναστών;
Η χρεοκοπημένη Ελλάδα, με δύο εκατομμύρια άνεργους, 50% ανεργία της νεολαίας, ακαταμέτρητους άστεγους πολίτες της και μυστικού αριθμού αυτόχειρες πολίτες της, βρίσκεται αντιμέτωπη, στα νησιά της και στην επικράτειά της ολόκληρη, με το υπερόπλο του τουρκικού επεκτατισμού, αυτό του ανθρωπιστικού οίκτου για τους παράνομους μετανάστες. Παρότι μερικές χιλιάδες ανέργων νέων μέσω ΜΚΟ και κυβερνητικών προσλήψεων θα απασχοληθούν βραχυπρόθεσμα, δε μπορεί αυτό να είναι το ικανοποιητικό αντάλλαγμα για την είσοδο και αγνώστου διαρκείας εγκατάσταση αναρίθμητων και αταυτοποίητων, αλλόγλωσσων και αλλοεθνών και αλλόθρησκων, παράνομων μεταναστών, με μη διαχειρίσιμη την συνεπαγόμενη κατάσταση, κατά γενική -και κυβερνητική- ομολογία.
Εφόσον η Τουρκία συνεχίσει στην προτροπή του Τ. Οζάλ για την «επανακατάληψη» της Ελλάδας μέσω της δημογραφικής υπεροχής της, τίποτε την εμποδίζει να εξαποστέλλει μυριάδες παράνομους μετανάστες, που αιτούμενοι τον χαρακτηρισμό του πρόσφυγα, να προκαλέσουν συμφόρηση στις εντεταλμένες γραφειοκρατικές υπηρεσίες και, να αποικίσουν τα νησιά του Αιγαίου, έχοντας ήδη καταστρέψει τον εκεί Τουρισμό. Γιατί να μη συνεχίσει σε αυτή την στρατηγική που αναίμακτα και ανέξοδα -το αντίθετο, προσοδοφόρα- της επιτρέπει αντιστάθμιση και αντιπερισπασμούς στα μέτωπα που έχει ανοικτά με το Κουρδιστάν και την Ρωσία (και τις ΗΠΑ);
Φυσικά, οι πολίτες και ο λαός της Ελλάδας θα αντιδράσουν, οπότε το απολύτως βέβαιο είναι πως επίκεινται ασύμμετρες ταραχές, με την γενική αναστάτωση να καταπονεί περαιτέρω το κοινωνικό σώμα και την κρατική μηχανή, συμπαρασύροντας και τον ελληνικό στρατό, που έχει ήδη εμπλακεί σε αυτή την κρίση της παράνομης μετανάστευσης. Έτσι, σε ένα πλαίσιο ιστορικά πρωτόγνωρης γεωπολιτικής αστάθειας, ακατάσχετης φτώχειας, πολιτειακής παρακμής και κομματικής αποσύνθεσης, αναπτύσσεται το περιβάλλον που διευκολύνει τις κάθε είδους επιβουλές κατά της πατρίδας μας.
Η συγκυβέρνησή μας, όσο και αν έχει μεθύσει από την εξουσιολαγνεία, ίσως ακόμη δεν έχει απωλέσει το ένστικτο της ανθρώπινης αυτοσυντήρησης. Οπότε υπό το βάρος των όσων συντομότατα απειληθούν σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας μας, ακόμη και υπό το βάρος πολεμικής σύρραξης σε κάποιο από τα ολόγυρα ανοικτά συνοριακά μέτωπα, πρόκειται να λιποτακτήσει.
Συνεπώς, για όσο ακόμη προλαβαίνουμε, εμπνεόμενοι και από την τεράστια πολιτική επιτυχία της Ουγγαρίας που επιβλήθηκε τελικά στην Ε.Ε., πρέπει η Ελλάδα να απαιτήσει και να επιβάλει ο έλεγχος χαρακτηρισμού των υποψήφιων μεταναστών, να γίνεται στα μικρασιατικά παράλια. Με την συνδρομή της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Είναι ζήτημα ανθρωπιστικής διάσωσης των παράνομων μεταναστών και είναι ζήτημα διάσωσης της πατρίδας μας. Το μέγιστο πλεονέκτημα της χώρας μας είναι πως διαθέτει, διαπιστωμένα, τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα στις θάλασσές της (Α.Ο.Ζ.) και σπάνιο ορυκτό πλούτο. Μαζί με την Κύπρο. Για την Ε.Ε. και την Γερμανία, όπως και για τις ΗΠΑ αλλά και για την Ρωσία, υπάρχει συμφέρον τους αυτά να περιέλθουν στην τουρκική επιρροή ή κυριαρχία; Όχι βέβαια.
Ο λαός όμως, εμείς οι απλοί πολίτες που έχουμε να επωμισθούμε και μια τέτοια κοσμογονία, πρέπει να προπαρασκευασθούμε. Φυσικά και εύλογα πολλοί αντιδρούμε συναισθηματικά, μερικοί εισπράττοντας και δυσανάλογα πλήγματα για την πηγαία ελευθεροστομία τους, πρέπει όμως όλοι μας να ανασυνταχθούμε. Χωρίς ιδεοληψίες, ελεύθερα, δημοκρατικά να συστρατευθούμε για την σωτηρία της πατρίδας μας. Παρακάμπτοντας τους διασπαστές, αψηφώντας τους αργυρώνητους Εφιάλτες. Πρέπει να ξαναγεννηθούμε σαν χώρα, έξι χρόνια πριν το 2021. Ώστε να μη γίνουμε, «χώρος» (αποχωρητήριο).
Νίκος Καραβαζάκης
