Μετά το δελτίο ειδήσεων του Σαββάτου από το αμερικανικό μέσο ενημέρωσης CBS, το οποίο περιέγραφε τα υποτιθέμενα σχέδια της Ρωσίας να εισβάλει στην Ουκρανία τις επόμενες εβδομάδες καθώς μπαίνει ο χειμώνας, με βάση μη επαληθευμένες πληροφορίες που δόθηκαν στο δίκτυο μέσων ενημέρωσης από ανώνυμους αξιωματούχους των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ, η αντιρρωσική υστερία στα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης έχει και πάλι κλιμακωθεί.
Η Μόσχα κατηγορείται ήδη ότι διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη συνεχιζόμενη μεταναστευτική κρίση στα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας, όπου χιλιάδες μετανάστες, πολλοί από τους οποίους φεύγουν από τους πολέμους και τις επαναστάσεις που επιβλήθηκαν στις χώρες τους από την ηγεμονία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, επιχειρούν να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σύμφωνα με το CBS, ο βασικός παράγοντας για την αποτροπή της υλοποίησης αυτών των υποτιθέμενων σχεδίων εισβολής είναι μια επέμβαση από τη Δύση – ή με άλλα λόγια, τα τύμπανα του πολέμου των Νεοσυντηρητικών και του «λόμπι αλλαγής καθεστώτος» των ΗΠΑ χτυπούν τώρα προς τη Μόσχα. Και αρκεί να δει κανείς τα αποτελέσματα των προηγούμενων επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος για να καταλάβει τις συνέπειες που συνεπάγονται.
Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και την επακόλουθη εισβολή υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν έναν μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, τα πολεμικά τύμπανα εναντίον του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν θα άρχιζαν σύντομα να χτυπούν στην Ουάσιγκτον – παρά το γεγονός ότι 20 χρόνια μετά, ελάχιστα έως καθόλου στοιχεία έχουν παραχθεί που να συνδέουν είτε το Ιράκ είτε το Αφγανιστάν με τις επιθέσεις, σε πλήρη αντίθεση με τα στοιχεία που βρέθηκαν ότι συνδέουν τους συμμάχους των ΗΠΑ, όπως τη Σαουδική Αραβία.
Σε παρόμοιο πνεύμα με τις κατηγορίες τους ότι το Αφγανιστάν φιλοξενεί τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, δικαιολογώντας έτσι μια εισβολή υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, μαζί με τα νεοσυντηρητικά think tanks όπως το Project for the New American Century και την AIPAC, χρησιμοποιώντας τον Μπενιαμίν Νετανιάχου ως εκπρόσωπό τους, θα προωθούσαν όλοι, σιγά σιγά, την αφήγηση ότι η ηγεσία του Σαντάμ Χουσεΐν είχε αποκτήσει όπλα μαζικής καταστροφής και ότι είχε φιλοξενήσει επίσης μέλη του δικτύου Αλ Κάιντα – επιτρέποντας έτσι μια άλλη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ.
Τον Μάρτιο του 2003, αυτές οι προσπάθειες προπαγάνδας θα καρποφορούσαν με τον πόλεμο στο Ιράκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, οδηγώντας σε περισσότερους από μισό εκατομμύριο θανάτους, στη σύγχρονη προσφυγική κρίση και ως αποτέλεσμα του κενού εξουσίας μετά την απομάκρυνση της ηγεσίας του Χουσεΐν , την κατάληψη τεράστιων περιοχών του προηγουμένως κοσμικού έθνους από το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ – προπομπός του ευρύτερου δικτύου του ISIS που θα δημιουργηθεί μια δεκαετία αργότερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έρχεται νέο κύμα κυρώσεων λόγω S-400! Θα “γονατίσει” ολόκληρη η τουρκική αμυντική βιομηχανία με “μπλόκο” σε όλα τα προγράμματα
Παρά τον καταστροφικό αντίκτυπο αυτών των επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος, που γίνονται παγκοσμίως εμφανείς ότι επρόκειτο για ψέμα, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα έπαιζαν ξανά το ίδιο σενάριο λιγότερο από οκτώ χρόνια αργότερα, αυτή τη φορά στη Λιβύη, εναντίον του τότε ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι. Ο Καντάφι αποτελούσε για πολύ καιρό «αγκάθι» στα μάτια του Λευκού Οίκου και των συμμάχων του, σχεδίαζε ένα νόμισμα χρυσού δηναρίου, που θα είχε τερματίσει κάθε εξάρτηση της Τρίπολης από το δολάριο των ΗΠΑ – και το οποίο θα σφράγιζε επίσης τη μοίρα του στα μάτια της ηγεμονίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Τον Φεβρουάριο του 2011, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία θα εξουσιοδοτήσουν μια επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος κατά της Λιβύης, η οποία είδε τον οπλισμό, τη χρηματοδότηση και την εκπαίδευση των ίδιων Σαλαφιστών τρομοκρατών που ο συνασπισμός υποτίθεται ότι είχε πάει στο Ιράκ για να καταπολεμήσει εξαρχής – με τις προθέσεις να σταματήσει το σχεδιαζόμενο νόμισμα χρυσού δηναρίου και να αφαιρεθεί η κοσμική ηγεσία του Καντάφι μέσω μιας επανάστασης.
Σε απάντηση στις εικαζόμενες «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από την Τρίπολη κατά της εν λόγω έγχρωμης επανάστασης και των τρομοκρατών που την εφαρμόζουν, στη συνέχεια θα δημιουργηθεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων από το ΝΑΤΟ πάνω από τη χώρα της Βόρειας Αφρικής τον Μάρτιο του 2011, με τη στρατιωτική συμμαχία να λειτουργεί αποτελεσματικά ως αεροπορική δύναμη για τους εχθρούς του Καντάφι. Τον Οκτώβριο του 2011, ο Καντάφι ήταν νεκρός, το άλλοτε ακμάζον έθνος του ήταν ερειπωμένο και η ροή των μεταναστών που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από αυτό που κάποτε ήταν το πιο ευημερούν έθνος στην Αφρική επιδείνωνε ουσιαστικά την προσφυγική κρίση.
Την ίδια στιγμή που διαδραματιζόταν αυτή η καταστροφή της αλλαγής καθεστώτος στη Λιβύη, μια παρόμοια έγχρωμη επανάσταση, η οποία είδε ξανά τον οπλισμό και την υποστήριξη σαλαφιστικών ομάδων, θα εξαπολυόταν επίσης εναντίον της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, η οποία έχει παρόμοια ιστορία με την Λιβύη. Η Δαμασκός ότι επίσης αρνήθηκε να υποκύψει στις απαιτήσεις της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της, είχε προκαλέσει την οργή του λόμπι αλλαγής καθεστώτος μετά την άρνηση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ το 2009 να επιτρέψει στο σύμμαχο των ΗΠΑ Κατάρ να κατασκευάσει έναν αγωγό μέσω της χώρας του, κάτι που θα είχε υπονομεύσει τη βασική σχέση του με τη Ρωσία.
Σε πλήρη αντίθεση με τη μοίρα που συνέβη στη Λιβύη, ωστόσο, η Δαμασκός μπόρεσε με επιτυχία να αντέξει τον εμφύλιο την τελευταία δεκαετία, με μια ιρανική επέμβαση κατόπιν αιτήματος της συριακής κυβέρνησης το 2013 να διαδραματίζει βασικό ρόλο στην άμυνα της Αραβικής Δημοκρατίας , και μια περαιτέρω ρωσική παρέμβαση το 2015, πάλι κατόπιν αιτήματος της Δαμασκού, παίζοντας ίσως τον πιο αποφασιστικό παράγοντα στη σύγκρουση μέχρι στιγμής.
Ωστόσο, τα γεράκια της Ουάσιγκτον θα εντείνουν τις προσπάθειές τους μέσω προπαγάνδας, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν αυτή την επιτυχημένη αντιμετώπιση των προσπαθειών αλλαγής καθεστώτος – το 2017 και το 2018, δύο ξεχωριστές χημικές επιθέσεις εξαπολύθηκαν στην πόλη Khan Shaykhun που ελέγχεται από τρομοκράτες και την πόλη της Ντούμα, η ευθύνη αποδίδεται στη συριακή κυβέρνηση και στις δύο περιπτώσεις, και στα δύο περιστατικά που είχαν ως αποτέλεσμα την εκτόξευση πυραύλων κρουζ και αεροπορικών επιδρομών από τις ΗΠΑ εναντίον στόχων της συριακής κυβέρνησης – απλώς σταματώντας μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων τύπου Λιβύης που θα μπορούσε να έχει πυροδότησε εύκολα μια ευρύτερη σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τέρμα τα ψέματα: Δραματική συνεδρίαση του τουρκικού συμβουλίου εθνικής ασφαλείας- Η "χατζάρα" λόγω οικονομίας στρέφει τα πυρά στην Ελλάδα
Εδώ εμφανίζονται ομοιότητες με την τρέχουσα κατάσταση στην Ουκρανία, με το Κίεβο να έχει τεθεί υπό τον έλεγχο των φιλοδυτικών ηγεσιών του Πέτρο Ποροσένκο και του Βολοντίμιρ Ζελένσκι από τότε που ξεκίνησε η Πορτοκαλί Επανάσταση το 2014, εναντίον της απόφασης του Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς το 2013 να αναστείλει μια εμπορική συμφωνία της ΕΕ υπέρ της επιδίωξης στενότερων δεσμών με τη γειτονική Ρωσία.
Με το αξιοσημείωτο αντιρωσικό αίσθημα της νέας φιλικής προς τη Δύση κυβέρνησης να γίνεται επικίνδυνα υψηλό, η κυρίως ρωσική περιοχή Donbass στην ανατολική Ουκρανία αποσχίστηκε για να σχηματίσει τις ανεξάρτητες Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ τον Απρίλιο του 2014, μετά την επιτυχή επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία τον προηγούμενο μήνα, πυροδοτώντας έτσι μια επταετή πλέον ανάμεσα στο Κίεβο και τις δύο αποσχισθείσες δημοκρατίες. Είναι πολύ πιθανό, με αντίστοιχες «false flag» τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν σε Λιβύη και Συρία, η Δύση να εμπλέξει την Μόσχα σε μία σύγκρουση με την Ουκρανία, βασιζόμενη στην προπαγάνδα που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ώστε να νομιμοποιήσει στα μάτια της κοινής γνώμης την ανάμειξη της.
