Η ανικανότητα της κυβέρνησης να έχει εγκαίρως έτοιμο τον στόλο των πυροσβεστικών αεροσκαφών, να έχει νοικιάσει επαρκή αριθμό ελικοπτέρων και βεβαίως να έχει εξοπλίσει τις επίγειες δυνάμεις του Πυροσβεστικού Σώματος φάνηκε από τις πρώτες μεγάλες φωτιές στην Ελλάδα και αναδείχθηκε ιδιαιτέρως μέσα από τις φλόγες που έκαψαν τον Κάλαμο, το Καπανδρίτι και τον Βαρνάβα.
Το βάρος της κατάσβεσης των πυρκαγιών σηκώνουν στο μεγαλύτερο μέρος τα πτητικά μέσα και οι αριθμοί δείχνουν πώς η κυβέρνηση και συγκεκριμένα τα αρμόδια υπουργεία, το Εθνικής Άμυνας και το Προστασίας του Πολίτη δεν ήταν σε καμία περίπτωση έτοιμα να αντιμετωπίσουν μεγάλες φωτιές, αν και από νωρίς το καλοκαίρι φάνηκε πώς η χρονιά θα είναι δύσκολη.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει μέτρο σύγκρισης με το 2007. Το έτος εκείνο έχει καταγραφεί στην ιστορία για τις καταστροφές που προκλήθηκαν και έχει επίσης αποδειχθεί πώς οι φωτιές λειτούργησαν ως μέτρο ανατροπής της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή.
Επανερχόμαστε στους αριθμούς σήμερα. Από τα 18 συνολικά «Καναντέρ» που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία τα 5 (3 CL-215 και 2 CL-415) βρίσκονται από τον χειμώνα στην ΕΑΒ για επισκευή. Εδώ θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες. Δεν είναι δυνατόν τα αεροσκάφη να μπαίνουν για επισκευή τον χειμώνα και να μην είναι έτοιμα με την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου. Πόσο μάλλον σήμερα, μέσα Αυγούστου.
Πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα πώς είχαν αποδεσμευτεί κονδύλια προς την ΕΑΒ από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προκειμένου τα αεροσκάφη να είναι εγκαίρως έτοιμα, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Μετά βίας παραδόθηκε ένας αριθμός αεροσκαφών στην έναρξη της αντιπυρικής περιόδου. Τα υπόλοιπα ανέλαβαν να τα επισκευάσουν οι τεχνικοί της Πολεμικής Αεροπορίας. Αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι σε αεροσκάφη 40 και πλέον χρόνων;
Ο συνολικός στόλος των «Καναντέρ» που υποτίθεται πώς είναι «ετοιμοπόλεμα» πέφτει λοιπόν στα συνολικά 13 CL-215 και CL-415. Και πάλι ωστόσο ο αριθμός αυτός είναι πλασματικός αφού τα αεροσκάφη βγάζουν συνεχώς βλάβες μετά από λίγες ώρες πτήσης ή μπαίνουν στο συνεργείο για συντήρηση και επισκευή. Ο μέγιστος αριθμός αεροσκαφών που μπορεί να είναι επιχειρησιακά και έχει επιτευχθεί είναι 8-9.
Στη φωτιά της Αττικής τα περισσότερα που επιχείρησαν ήταν 4 «Καναντέρ». Για το μεγαλύτερο διάστημα ήταν 2 ή το πολύ 3. Τα αεροσκάφη προσγειώνονταν στη βάση της Ελευσίνας και οι μηχανικοί της Πολεμικής Αεροπορίας έδιναν και την ψυχή τους με στόχο να καταφέρουν να επισκευάσουν άμεσα κάποιο για να ξαναμπεί στη μάχη με τις φλόγες (αν είχε μικρό πρόβλημα, όπως στη θυρίδα, γιατί αν επρόκειτο για κινητήρα τότε η επισκευή χρειάζεται έως και ημέρες).
Το πύρινο μέτωπο στο Κάλαμο, τον Βαρνάβα και το Καπανδρίτι ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και αντιμετωπίσιμο σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον αέρα, αφού η φωτιά έκαιγε σε χαράδρες και περιοχές δύσβατες που ήταν δύσκολο να φθάσουν τα επίγεια μέσα. Με τα 3-4 «Καναντέρ» λοιπόν ήταν αδύνατο να τεθεί υπό έλεγχο τις πρώτες ώρες και χιλιάδες στρέμματα δάσους, αλλά και κατοικίες έγιναν στάχτη.
Τα φτερά των εναέριων πυροσβεστικών μέσων ήταν «πληγωμένα» από τις προηγούμενες ημέρες, αφού οι φωτιές στη Ζάκυνθο, στην Πελοπόννησο, ακόμη και στην Αλβανία ανάγκασαν τα «Καναντέρ» να βάλουν αρκετές ώρες πτήσης και να καθηλωθούν για επισκευή ή συντήρηση.
Αυτό ωστόσο δεν αποτελεί δικαιολογία. Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης είναι δεδομένη, όπως δεδομένο είναι ότι τα αεροσκάφη που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία και συντονίζει στην κατάσβεση των πυρκαγιών το Πυροσβεστικό Σώμα είναι απαρχαιωμένα, αναποτελεσματικά και πλέον επικίνδυνα για τους ανθρώπους που τα πετάνε.
Κατ' αρχήν θα έπρεπε τα αρμόδια υπουργεία να έχουν μεριμνήσει έτσι ώστε τα πτητικά μέσα να είναι όλα επιχειρησιακά στην έναρξη της αντιπυρικής περιόδου και κάποια στιγμή να γίνει ένας προγραμματισμός για ανανέωση του στόλου των πυροσβεστικών αεροσκαφών. Δεν μπορεί να πετάνε ακόμη τα CL-215 που είναι αεροσκάφη άνω των 40 χρόνων.
Οι χειριστές που τα πετάνε είναι πραγματικά ήρωες. Με αυταπάρνηση και με κίνδυνο τις ζωές τους τα απογειώνουν και πραγματοποιούν ρίψεις νερού υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Εκεί κανείς δεν γνωρίζει αν τελικά οι κινητήρες του CL-215 θα αντέξουν να βγει και πάλι το αεροσκάφος από τη χαράδρα ή αν θα συμβεί το μοιραίο. Οι πιλότοι παίζουν πραγματικά την ζωή του κορώνα-γράμματα.
Κάπως καλύτερη είναι η κατάσταση για τα CL-415 αλλά και αυτά πλέον έχουν βάλει πολλές ώρες. Το βάρος έπεσε σε αυτά λόγω των μεγαλύτερων δυνατοτήτων τους (από τον μεγαλύτερο όγκο νερού έως και τους πιο ισχυρούς κινητήρες) με συνέπεια να έχουν επίσης καταπονηθεί.
Τί να κάνουν οι τεχνικοί και οι μηχανικοί της Πολεμικής Αεροπορίας; Καθημερινά δίνουν και αυτοί την δική τους μάχη στα υπόστεγα της 112 Πτέρυγας Μάχης στην Ελευσίνα αλλά όταν δεν υπάρχουν ανταλλακτικά, είτε λόγω παλαιότητας είτε ελλείψει κονδυλίων, έχουν γίνει πατέντες για να ξεπεραστούν προβλήματα και τα δομικά προβλήματα είναι τεράστια όπως και τα μηχανικά τί να κάνουν; Θαύματα δεν γίνονται. Κι αυτό πρέπει να το αντιληφθεί η κυβέρνηση πριν είναι αργά...
