Σφοδρή επίθεση κατά του Μητροπολίτη Καλαβρύτων & Αγιαλείας Αμβρόσιου εξαπέλυσε στο κυριακάτικο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ αναζοπυρώνοντας την προϋπάρχουσα μεταξύ τους κόντρα.
Είναι ο δεύτερος “Φαναρικός” που αντιδράει μέσα σε λίγες μέρες μετά τον θεολόγο Παν. Ανδριόπουλο, με αφορμή την απόφαση να εντάξουν οι κληρικοί της μητροπολιτικής του περιφέρειας στη Θεία Λειτουργία προσευχή για τους άθεους που μας κυβερνούν αποδεικνύοντας πως έχει δημιουργηθεί μέγιστο εκκλησιαστικό θέμα.
Σε άρθρο του λοιπόν με τίτλο “Η παραβολή του κακού δούλου και το ψήφισμα των κληρικών του αγίου Καλαβρύτων” κατακεραυνώνει τον Μητροπολίτη και τους κληρικούς της Αιγιάλειας χαρακτηρίζοντας τον Αμβρόσιο “σύγχρονο πνευματικό σημαιοφόρο των άφρονων των Αθηνών της επταετούς δικτατορίας”, ενώ για τις προσθήκες στη Θεία Λειτουργία αναφέρει πως “όχι μόνο είναι απαράδεκτες, αλλά στην ουσία όσοι τις διαβάζουν θέτουν και τον εαυτό τους εκτός Εκκλησίας”
Κλείνοντας μάλιστα ζητάει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Εκκλησία της Ελλάδος να λάβουν μέτρα κατά του Αμβρόσιου.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο-κήρυγμα:
Η ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται στη σημασία της συγχωρητικότητας ως του κλειδιού που μπορούμε να ανοίξουμε τη θύρα του Παραδείσου που οδηγεί εις την Βασιλεία των Ουρανών. Ονομάζεται παραβολή του κακού δούλου εξαιτίας της κακίας και ασπλαχνίας που δείχνει ο ένας δούλος προς τον σύνδουλό του. Ως αφορμή για να πει την παραβολή αυτή ο Χριστός παίρνει από την ερώτηση που απεύθυνε προς αυτόν ο Απόστολος Πέτρος για το πόσες φορές πρέπει να συγχωρούμε κάποιον που μας έχει φταίξει. Ο Απόστολος Πέτρος έχοντας υπόψη του τον εβραϊκό νόμο που έλεγε μέχρι τρείς φορές, θέτει το ερώτημα στον Χριστό αν είναι αρκετές μέχρι επτά φόρες. Ο Χριστός του απαντά ότι όχι επτά αλλά εβδομήντα φορές επτά, εννοώντας το άπειρες φορές. Για να φανεί και να γίνει καλύτερα κατανοητό με ποιο τρόπο συγχωρεί ο Θεός παρομοίασε την βασιλεία των ουρανών με ένα βασιλιά που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του. Μόλις λοιπόν άρχισε να κάνει τον λογαριασμό του φέρνουν κάποιον ο οποίος χρωστούσε ένα πολύ μεγάλο ποσό. Δέκα χιλιάδες τάλαντα, ποσό που μπορούμε να πούμε με τα σημερινά δεδομένα ξεπερνά τα πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ. Επειδή δεν μπορούσε να ξοφλήσει αυτό το μεγάλο ποσό, ο βασιλιάς διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο τον δούλο, την γυναίκα του, τα παιδιά του και ό,τι άλλο είχε στην κατοχή του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Μετά από αυτή την απόφαση ο δούλος πέφτει στα πόδια του βασιλιά και τον παρακαλεί να του δείξει μακροθυμία και θα του δώσει πίσω ότι του χρωστάει. Η παράκληση αυτή του δούλου προς το βασιλιά είχε τόση δύναμη ώστε ο βασιλιάς τον λυπήθηκε, αφήνοντας τον ελεύθερο να φύγει χαρίζοντάς του μάλιστα και όλο το χρέος που χρωστούσε, λέγοντας του όμως να είναι κι ο ίδιος φιλεύσπλαχνος προς τους συνανθρώπους του.
Βγαίνοντας πλέον ελεύθερος από τη συνάντηση που είχε με το βασιλιά, συνάντησε έναν από τους συνδούλους του, ο οποίος του χρωστούσε μόνο εκατό δηνάρια, δηλαδή ποσό ασήμαντο (μερικά ευρώ) μπροστά στο τεράστιο ποσό που χρωστούσε και του χάρισε πριν από λίγο ο βασιλιάς. Τότε ο δούλος αυτός πιάνει τον σύνδουλό του και τον σφίγγει να τον πνίξει λέγοντας να του ξόφληση το χρέος που του χρωστούσε. Επειδή τη στιγμή εκείνη δεν είχε τη δυνατότητα να του τα δώσει έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να του δείξει μακροθυμία και θα του τα δώσει. Έκανε και αυτός ο δούλος ό,τι έκανε προηγουμένως ο δούλος που τώρα τον πιέζει μπροστά στο βασιλιά. Αντί όμως να κάνει προς τον σύνδουλό του ό,τι έκανε και σ’ αυτόν ο βασιλιάς, ή έστω αν δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο να του αφήσει κάποιο χρόνο ώστε να βρει τα χρήματα και να τον ξοφλήσει, έδειξε τόση κακία και ασπλαχνία ώστε πήγε και τον έκλεισε στη φυλακή μέχρι να του ξεπληρώσει αυτό το μικρό ποσό που του χρωστούσε.
Βλέποντας αυτή την μεγάλη αδικία οι υπόλοιποι δούλοι του βασιλιά που βρισκόντουσαν εκεί πήγαν και είπαν στον βασιλιά όλα όσα έγιναν. Ο βασιλιάς τότε καλεί τον δούλο εκείνο και του λέει: «Κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρεκάλεσες˙ δεν έπρεπε να σπλαχνιστείς τον σύνδουλό σου, όπως εγώ σπλαχνίστηκα εσένα;» Και τιμωρώντας τον παραδειγματικά εξαιτίας της συμπεριφοράς του τον παρέδωσε στους βασανιστές μέχρι να του ξεπληρώσει όλα όσα του χρωστούσε. Και τελειώνοντας ο Χριστός μας λέει ότι «έτσι θα κάνει και σ’ εσάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δε συγχωρήσει τα παραπτώματα του αδελφού του μ’ όλη του την καρδιά».
Στην πραγματικότητα όπως κάποτε μας ανέλυσε τη παραβολή αυτή ο μακαριστός Καθηγητής μας Κορναράκης, έχουμε εδώ το ψυχολογικό φαινόμενο της «λευκής ενοχής». Όταν κάποιος δηλαδή είναι υπεύθυνος για μεγάλα κακά, αντί να μετανοήσει και να ζητήσει συγνώμη και να διορθώσει όσα μπορεί από τις αδικίες που έκανε, προβάλλει την ενοχή του σε κάποιο άλλο για ασήμαντα πράγματα και θέλει να τον αποτελειώσει, να τον φυλακίσει και να τον σκοτώσει.
Έτσι βλέπουμε τον σύγχρονο πνευματικό σημαιοφόρο των άφρονων των Αθηνών της επταετούς δικτατορίας (χαρακτηρισμός του Πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου) που κατάστρεψαν την εθνική οικονομία της χώρας και οργάνωσαν το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο που οδήγησε στην βάρβαρη τουρκική εισβολή, τον άγιο Καλαβρύτων, να προτείνει στους κληρικούς του φράσεις στη Θεία Λειτουργία οι οποίες όχι μόνο είναι απαράδεκτες, αλλά στην ουσία όσοι τις διαβάζουν θέτουν και τον εαυτό τους εκτός Εκκλησίας (Υπέρ των ασεβεστάτων, αθέων και απίστων Αρχόντων ημών, Μνήσθητι Κύριε των ασεβεστάτων, αθέων και απίστων Αρχόντων ημών)
Ο άγιος Καλαβρύτων πρόσφατα αποκήρυξε τις αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, στη συνέχεια κατηγόρησε δημόσια για προδοσία της Ορθοδοξίας όλους τους Αρχιερείς της ΙΣΙ της Εκκλησίας της Ελλάδος και τώρα θέλει αντί να έχουμε τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, να έχουμε τη Θεία Λειτουργία του αγίου Καλαβρύτων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι "φούρνος του Χότζα". Οι ευθύνες όχι μόνο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, ως και των Θεολογικών μας Σχολών, για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους είναι πλέον επιβεβλημένη.
