Πριν κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, που ακούμε από το Δεκέμβριο αλλά ακόμη δεν βλέπουμε, το Μέγαρο Μαξίμου βάζει τον επόμενο στόχο που είναι η έξοδος στις αγορές έστω και δοκιμαστικά το δεύτερο εξάμηνο του 2017, όπως είπε χθες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης. Μάλλον επρόκειτο για το νέο ανέκδοτο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Κοροϊδεύουν τον κόσμο, «πουλάνε» ελπίδα σε μία χρεοκοπημένη χώρα με τους πολίτες της στα όρια της εξάντλησης.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Η δεύτερη αξιολόγηση δεν φαίνεται να κλείνει ούτε και τον Απρίλιο και πάμε για τον Μάιο. Το Eurogroup του Μαΐου είναι προγραμματισμένο για τις 22 του μήνα αν και κάποιοι λένε πώς μπορεί να υπάρξει κάποιο έκτακτο χωρίς ωστόσο κάτι τέτοιο να επιβεβαιώνεται από την πλευρά των δανειστών.
Ο Κώστας Ζουράρις, που τουλάχιστον λέει τα πράγματα ωμά είπε ότι η αξιολόγηση θα κλείσει τον Μάιο. Προφανώς στηρίζεται στα λεγόμενα του Ευκλείδη Τσακαλώτου και της Έφης Αχτζιόγλου, οι οποίοι ενημέρωσαν τα στελέχη της Κ.Ο. των ΑΝΕΛ για το 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος για τρία χρόνια μετά το 2018, για το αφορολόγητο στα 5.900 ευρώ και για το «τσεκούρι» σε 900.000 συντάξεις.
Ακόμη ωστόσο και να κλείσει η αξιολόγηση, η πορεία της οικονομίας είναι τέτοια η οποία δεν επιτρέπει και ιδιαίτερη αισιοδοξία. Τα νοικοκυριά «βυθίζονται» ολοένα και περισσότερο, τα χρέη προς το Δημόσιο καλπάζουν, ενώ οι οφειλές του Δημοσίου επίσης αυξάνονται προς τον ιδιωτικό τομέα. Μπήκαμε στον τέταρτο μήνα του 2017 και η ανάπτυξη φαίνεται μάλλον με το... κιάλι.
Η αισιοδοξία λοιπόν για έξοδο στις αγορές, ακόμη και να επιχειρηθεί αλλά και να γίνει είναι απλά ένα βήμα στο κενό. «Από τη χρεοκοπία και τα μνημόνια, στη βιώσιμη ανάπτυξη και το τέλος της επιτροπείας» δήλωσε ο κ. Δραγασάκης μιλώντας σε εκδήλωση χθες στο Χολαργό και πρόσθεσε πώς «η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται, όσο κανείς άλλος, για την έγκαιρη ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
«Εφόσον η δεύτερη αξιολόγηση κλείσει με μια συνολική συμφωνία, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση, τον Απρίλιο ή λίγο μετά τη σύνοδο του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, τότε τα επόμενα βήματα μπορούν να επιταχυνθούν με τη συμμετοχή στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ, τη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές και την επιτάχυνση της ανάκαμψης το δεύτερο εξάμηνο του 2017», κατέληξε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Μάλλον μας κάνει πλάκα. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Τί σημαίνει έξοδος στις αγορές όταν η Ελλάδα βρίσκεται σε μνημόνιο και θα συνεχίσει να βρίσκεται και για τα επόμενα πολλά χρόνια; Το υπάρχον πρόγραμμα λήγει το 2018 και η κυβέρνηση τώρα πάει να υπογράψει νέα μέτρα παράτασης αυτού του προγράμματος, αφού συμφωνεί σε πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για τουλάχιστον μέχρι το 2021. Το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει πολύ μεγάλες θυσίες εκ μέρους βεβαίως του ελληνικού λαού και όχι των καρεκλοκένταυρων της κυβέρνησης.
Ποιος θα δανείσει λοιπόν μία χώρα της οποίας το δημόσιο χρέος είναι της τάξεως του 175% του ΑΕΠ ή για να μιλάμε με αριθμούς, στα 320 δισεκατομμύρια ευρώ; Με τι επιτόκιο θα δανεισθεί η Ελλάδα όταν θα τρέχει ήδη το πρόγραμμα με τους δανειστές; Η απάντηση είναι απλή: Κανείς και ποτέ δεν πρόκειται να δανείσει τη χώρα μας αν το χρέος της δεν καταστεί βιώσιμο. Τελεία και παύλα.
Η κυβέρνηση λοιπόν επιχειρεί να στήσει ένα ευφυολόγημα για να καλύψει τις ευθύνες της και την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο της αξιολόγησης. Μίας αξιολόγησης η οποία κλείνει από τον Δεκέμβριο, αλλά μέχρι σήμερα αυτό δεν έχει καταστεί εφικτό με συνέπεια ο λογαριασμός για τον ελληνικό λαό να αυξάνεται συνέχεια.
