Σε νέο παραλήρημα προχώρησε σήμερα ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, λέγοντας χαρακτηριστικά πως "η Κύπρος δεν πρέπει να μας ξεφύγει από τα χέρια".
Ο κεμαλιστής το τελευταίο διάστημα όπως όλα δείχνουν ζήλεψε τον ‘’σουλτάνο’’ Ρ. Τ. Ερντογάν, καθώς τον συναγωνίζεται για το ποιος θα προβεί στις πιο προκλητικές δηλώσεις στα θέματα που αφορούν τον ελληνισμό.
Κατά τη σημερινή ομιλία ισχυρίστηκε ότι γίνεται μεγάλο παζάρι στο κυπριακό έδαφος -και μάλιστα το έδαφος των Τουρκοκυπρίων με τα νέα δεδομένα πέφτει στο 29%. "Γιατί πέφτει στο 29%; Γιατί το παζάρι γίνεται μυστικά" σχολίασε.
Αναφερόμενος στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, είπε ότι το κόμμα του έχει "αξιόλογους φίλους στην εξωτερική πολιτική, που μας ενημερώνουν για τις εξελίξεις", θέλοντας να δείξει το έντονο ενδιαφέρον του για την εξέλιξη της πορείας που θα έχει με το νέο έτος το Κυπριακό ζήτημα.
Ποιοι είναι φίλοι του κόμματός του; Ομιλεί για πρόσωπα εκτός Τουρκίας; Σε αυτή την περίπτωση ομιλούμε για ένα τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζουν κάποιοι είς βάρος του ελληνισμού.
Ο Κεμαλιστής συνέχισε λέγοντας τα εξής:
"Την Κύπρο πρέπει να την προστατεύσουμε τόσο πολιτικά όσο και στρατηγικά. Δεν πρέπει να την χάσουμε μέσα από τα χέρια μας. Πληρώσαμε τίμημα για την Κύπρο. Εκεί έχουμε τους ήρωες μας. Κι ενώ πρέπει να ενισχύουμε την κυριαρχία μας στην Κύπρο, τελικά κάνουμε υποχωρήσεις" είπε ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος κάνει λόγο για "Τούρκους ήρωες στην Κύπρο, που έχυσαν το αίμα τους" στο νησί.
Σε πρόσφατες δηλώσεις που έκανε κατά την έναρξη της Συνόδου των Επαρχιακών Προέδρων του κόμματός του, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είχε δηλώσει ότι δεν θα επιτρέψουν ποτέ την παράδοση ενός μεγάλου τμήματος της Κύπρου στα χέρια Ελληνοκυπρίων.
"Ζητώ την προσοχή του Μπιναλί Γιλντιρίμ για το θέμα της Κύπρου. Πήραμε την Κύπρο, έχουμε τις ήρωες μας εκεί, χύσαμε αίμα για την ανεξαρτησία αυτής της χώρας" είχε πει μεταξύ άλλων ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα πρέπει να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας για την Κύπρο και τα νησιά του Αιγαίου έχουν προ πολλού εκδηλωθεί.Στην Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου το 1955 ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Φατίν Ζορλού είπε τα εξής αξιοσημείωτα: «Η σημασία της Κύπρου για την Τουρκία δεν προκύπτει από μια μόνο αιτία. Είναι μια αναγκαιότητα που προέρχεται από ιστορικές επιταγές, τη γεωγραφία, την οικονομία και τη στρατιωτική στρατηγική, από το δικαίωμα ύπαρξης και ασφάλειας που είναι το πιο ιερό δικαίωμα κάθε κράτους... Κατά τις ιστορικές μεταβολές που γνώρισε η Κύπρος, ένα ήταν πάντα το κοινό στοιχείο: ο δεσμός μεταξύ της Κύπρου και της ηπειρωτικής Μικράς Ασίας. Αυτός που κατέχει την Μικρά Ασία πρέπει για λόγους γεωγραφικούς και στρατηγικούς να κατέχει επίσης και την Κύπρο, διότι η Κύπρος φυλάσσει τα νώτα της Μικράς Ασίας».
Ο Γκιουνές, που ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κατά την εισβολή δήλωσε απερίφραστα: «Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη, όπως το δεξί χέρι μιας χώρας που νοιάζεται για την άμυνα της ή για τους επεκτατικούς της στόχους, αν έχει... Πολλές χώρες θέλουν να βλέπουν το κυπριακό πρόβλημα μονάχα ως απότοκο της επιθυμίας απλώς να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα του νησιού.
Ενώ το πραγματικό πρόβλημα είναι η ασφάλεια των 45 εκατομμυρίων Τούρκων της πατρίδας...». Αναφορικά με τα νησιά του Αιγαίου, η Τουρκία έχει θέσει στόχο της την αναθεώρηση του καθεστώτος τους από το 1973. Η Τουρκία ούτε αποκρύπτει ούτε συγκαλύπτει αυτή την επιδίωξη.
Ο πρώην Πρωθυπουργός και Πρόεδρος Τουργούτ Οζάλ δήλωνε το 1986 ότι «η παρούσα κατάσταση η οποία υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι ικανοποιητική. Εάν η Τουρκία ήξερε που θα την οδηγούσε η Συνθήκη της Λοζάνης δεν θα την είχε υπογράψει ποτέ… Εμείς δεν ξεχνούμε ότι χάσαμε μέσα από τα χέρια μας τα νησιά, τα πάτρια τουρκικά εδάφη».
Αρκετά αποκαλυπτικός είναι ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος, Η διεθνής θέση της Τουρκία»: «Μια Τουρκία που έχει αποκλειστεί από το Αιγαίο κι έχει περικυκλωθεί στα νότια από τη Ρωμαίικη Διοίκηση της νότιας Κύπρου σημαίνει ότι τα περιθώριά της να κάνει ένα άνοιγμα στον κόσμο έχουν περιοριστεί σημαντικά» (σελ. 267).
Για την Κύπρο, χωρίς περιστροφές, αναφέρει: «Ακόμη και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα. Καμιά χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου» (σελ. 279).
