Του Στρατή Μαζίδη
Δεν είμαι οπαδός των θεωριών συνομωσίας ωστόσο δεν τις απορρίπτω. Δε χάνουμε τίποτε να κρατάμε σε μια άκρη ό,τι ακούμε. Ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα μας χρειαστεί.
Σήμερα, 14 χρόνια μετά την...πανάξια είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη και παρατηρώντας τη γενικότερη κατάστασή μας ή καλύτερη την εθνική μας καταστροφή δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι.
Η Ελλάδα εισήλθε με το σπαθί της στην Ευρωζώνη ή με μαγικά κόλπα; Όλοι γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτό. Κι άραγε οι εταίροι μας δεν είχαν αντιληφθεί τίποτε; Δεν πήραν χαμπάρι πως μια περίεργη μυρωδιά αναδύεται από την κατσαρόλα της ελληνικής οικονομίας;
Σαφώς και το πήραν χαμπάρι, σαφέστατα και μας άφησαν να εισέλθουμε.
Ταυτόχρονα ξεκινά από τότε η αθρόα λαθρομετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων από το Σιάμ και το Μαγκρέμπ στην Ελλάδα. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και τις αρχές του 2000, οπότε ξεκαθάρισε η επερχόμενη είσοδος της χώρας στην Ευρωζώνη, οι μόνοι μετανάστες που έρχονταν στη χώρα ήταν ως επί το πλείστον από τις όμορες βαλκανικές χώρες.
Η είσοδος του Ισλάμ ξεκίνησε χρονικά με την εξασφάλιση της εισόδου της Ελλάδας στο ευρώ. Ο κοντινότερος και ο ευκολότερος τόπος πρόσβασης, χάρη φυσικά και στις φθηνές πτήσεις αεροπορικής εταιρείας γειτονικής χώρας για να μας βουλιάξει.
Άνθρωποι εξαθλιωμένοι, πάμπτωχοι εισρέουν στη μέχρι χθες αδιάφορη χώρα, η οποία όμως είχε πλέον το ευρώ. Το πολύτιμο ευρώ που μπορούν να εξασφαλίσουν με φθηνά μεροκάματα, ζώντας υπό άθλιες συνθήκες και εμβάζοντάς το στις πατρίδες τους, εκεί όπου με λίγα χρήματα ζεις βασιλικά.
Οι γηγενείς δεν αντιλαμβάνονται φυσικά τίποτε. Αφού εξασφάλιζαν χρήμα, έστω και δανεικό για να ικανοποιήσουν τις υλικές τους ανάγκες, δεν υποψιάστηκαν, δεν προβληματίστηκαν, δεν κινητοποιήθηκαν για τη συντελούμενη τότε αλλαγή.
Ξαφνικά ξεσπά η οικονομική κρίση η οποία φυσικά βρήκε απροετοίμαστο το κράτος των απεριόριστων δημοσίων υπάλληλων και των συνταξιούχων των 40-45 ετών οι οποίοι ουδέποτε προβληματίστηκαν πως διάολο θα επιβιώσει ένα σύστημα από το οποίο θα πάρουν πολλαπλάσια από όσα κατέθεσαν. Η χώρα δεν επιθυμεί να αλλάξει και έτσι οδηγούμαστε όλοι σιγά σιγά όχι σε επίπεδα πια Βουλγαρίας αλλά μισθούς Πακιστάν και Μπαγκλαντές με 100 ευρώ το μήνα.
Με λίγα λόγια εξισωνόμαστε με το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται όσοι μπήκαν λαθραία στη χώρα τα προηγούμενα χρόνια.
Ταυτόχρονα απαλλάσσονται όλοι σιγά σιγά από τις περιουσίες τους, αφού αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της υπέρογκης φορολογίας ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι (δε θα πω οι πιο ικανοί γιατί αυτό συνιστά προσβολή σε όσους μένουν πίσω, όλοι έχουν ικανότητες) εγκατέλειψαν την Ελλάδα αφήνοντας πίσω τους εξ ανατολών και νότου αντικαταστάτες τους.
Αν αύριο το πρωί επιστρέφαμε στη Δραχμή, θα έμενε κανείς από όλους αυτούς στην Ελλάδα;
Η Ελλάδα αποτέλεσε για,
> τον πληθυσμό αυτό μια εύκολη πρόσβαση στην ισχυρή ευρωζώνη και το δυνατό νόμισμα
> το ιερατείο των Βρυξελλών και το Βερολίνο το ιδανικό πεδίο πειραμάτων, εξαθλίωσης ενός ευρωπαϊκού λαού και εισαγωγής φθηνών χεριών, στα βιοτικά επίπεδα των οποίων θα πρέπει ο πρώτος (βίαια) να προσαρμοστεί. Αν η "θεραπεία" πετύχει σε όλα τα στάδια, τότε λογικά θα εφαρμοστεί σε όλους τους "ασθενείς".
Άραγε είναι όλα αυτά ανεξάρτητα μεταξύ τους; Μήπως αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο; Μια φορά πάντως πολύ βολικά ήρθαν για ορισμένους.
