Μακάρι εμείς οι άνθρωποι να είχαμε μάθει από την ιστορία μας και να διαθέταμε τους κατάλληλους μηχανισμούς που θα μας επέτρεπαν να αποφύγουμε την επανάληψη των ίδιων λαθών, ξανά και ξανά, όπως η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που κυριάρχησε για αιώνες σε όλον το τότε γνωστό κόσμο .
Πίσω στον τέταρτο αιώνα, π.Χ. οι συγκλητικοί και οι αυτοκράτορες που είχαν στα χέρια τους την τύχη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έβαλαν για πρώτη φορά ι ελέγχους στις τιμές το σιτάρι που αποτελούσε το πολυτιμότερο αγαθό για την σίτιση των ανθρώπων της εποχής εκείνης. Το σιτάρι ήταν αυτό που λέμε σήμερα το «χρηματιστήριο» της εποχής εκείνης.
Όταν υπήρχαν ελλείψεις, οι υπεύθυνοι που είχε ορίσει ο αυτοκράτορας αγόραζαν αποθέματα και στην συνέχεια τα πουλούσαν σε καθορισμένη τιμή κάτω όμως από την τιμή της αγοράς.
Οι αγρότες δεν ήταν σε θέση να κάνουν τίποτα ως προς τον έλεγχο των τιμών και της στάση των αξιωματούχων . Στη συνέχεια, όμως η ηγεσία αποφάσισε ακόμα περισσότερο έλεγχο στην τροφή , ενώ παράλληλα οι αγρότες φτώχυναν και έτσι ο αυτοκράτορας αποφάσισε να δίνει δωρεάν φαγητό ( σήμερα ονομάζεται οικονομική βοήθεια στους άπορους) στους Ρωμαίους πολίτες.
Με μια τέτοια όμως καταπληκτική συμφωνία προς όλους τους Ρωμαίους πολίτες, οι οποίοι σχεδόν οι περισσότεροι ήταν αγρότες, άλλαξε το ρουν των γεγονότων. Οι αγρότες αποφάσισαν πολύ απλά να εγκαταλείψουν τη γεωργία και να μεταβούν στην πόλη για δωρεάν φαγητό.
Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος και το ένα τρίτο των Ρωμαίων πολιτών ανέμενε αναμένει την κρατική βοήθεια για το φλέγον θέμα της σίτισης .
Εξ' ού και η γνωστή ρύση «άρτος και θεάματα», την οποία εφάρμοζαν ορισμένοι αυτοκράτορες. Όταν αυτή η βοήθεια από την αυτοκρατορία δεν έρχονταν ή αργούσε, είχαμε συνεχείς εξεγέρσεις και φασαρίες.
Πως όμως να αντέξει το κόστος η αυτοκρατορία ; Οι Ρωμαίοι αξιωματούχοι αποφάσισαν να υποτιμήσουν το νόμισμα. Σύντομα έμαθαν όμως ότι η υποτίμηση του νομίσματος πηγαίνει πακέτο με τον πληθωρισμό. Βέβαια σε αυτήν την περίπτωση τότε ήταν τελείως αργά .
Το 284μ.χ. επί Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού , οι σύμβουλοι του σκέφτηκαν ότι η υλοποίηση τεράστιων κρατικών έργων με δημόσιες δαπάνες ήταν αναγκαία για την αυτοκρατορία , για λειτουργικούς- στρατιωτικούς αλλά και για λόγους πρεστίζ.
Αναλαμβάνοντας τις τεράστιες αυξήσεις στις στρατιωτικές δαπάνες μαζί με τις δαπάνες για τα δημόσια έργα, η ρωμαϊκή γραφειοκρατία για να τα εφαρμόσει όλα αυτά , χρησιμοποίησε την καταναγκαστική εργασία και αύξησε τους φόρους σε υπέρογκα επίπεδα.
Φυσικά, τα έργα αυτού του μεγέθους δεν υλοποιούνται μέσα στο αυστηρό πλαίσιο ενός προκαθορισμένου προϋπολογισμού. Έτσι, ήταν απαραίτητο να υποτιμηθεί και πάλι το νόμισμα …και πάλι, το τονίζουμε αυτό.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η σύγκλητος κατανόησε ότι έτσι απαξίωσε το νόμισμα στις πληρωμές φόρων…έτσι οι φτωχοί πολίτες έπρεπε να πληρώσουν την πραγματική διαπραγμάτευση…σε είδος και έχαναν μαζικά τα σπίτια τους, τα χωράφια τους και όλα τα υπάρχοντα τους. Και όταν δεν μπορούσαν, γινόντουσαν σκλάβοι του κράτους για να πληρώσουν τις οφειλές τους .
Το 301 μ.χ. το Διάταγμα του Διοκλητιανού έγινε νόμος. Με λίγα λόγια, η αυτοκρατορία έλεγχε όλες τις τιμές, την παραγωγή, τις πωλήσεις, τα πάντα .
Ο καθένας που αλίευε , παρήγαγε ή πωλούσε σε άλλους εκτός ελέγχου καταδικάζονταν σε θάνατο αμέσως και επιτόπου .
Η Ιστορία όμως κατέγραψε πόσο παρανοϊκό ήταν αυτό το οικονομικό μοντέλο που οδήγησε απευθείας στον στασιασμό των πολιτών και στις εξεγέρσεις. Διότι όλα αυτά εκεί ακριβώς οδηγούν και αυτό είναι ιστορικός κανόνας.
Έτσι η κραταιά και μεγάλη ρωμαϊκή αυτοκρατορία εξασθένησε και τελικά έπεσε στα χέρια των βαρβάρων όπως έμεινε στην ιστορία. Αυτό ακριβώς το μοντέλο ακολουθήθηκε και στην αποκαλούμενη Βυζαντινή αυτοκρατορία που είχε τις βάσεις της στην ρωμαϊκή με τα γνωστά ακριβώς ίδια αποτελέσματα.
Εδώ αναφέρουμε το γεγονός ότι οι φούρνοι του κράτους στην Κωνσταντινούπολη έφτιαχναν δωρεάν ψωμί για μια περίοδο για περίπου 60.00 άπορους πολίτες . Αυτό το μοντέλο πραγματοποιείται σήμερα από τις ΜΚΟ και το κράτος μέσα σε ένα και πιο ανελεύθερο καθεστώς για τους πολίτες .
Διότι χωρίς θεμέλια μιας ελεύθερης κοινωνίας, με σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης αγοράς, η Ρώμη ήταν απλά ένα άλλο είδος αποτυχημένου πολιτισμικού και οικονομικού μοντέλου που πέρασε στην ιστορία του ανθρώπινου γένους .
Οποιαδήποτε ομοιότητα με το σχέδιο που υλοποιείται σήμερα από τα «γεράκια» της νέας τάξης είναι πέρα για πέρα αληθινό . Αλλά η σοφία δεν προσφέρεται για εκείνους που δεν στρέφονται στην ιστορία και στην χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία για χρήσιμα διδάγματα με σκοπό να σώσουν τον πολιτισμό μας .
Έτσι ότι θα λάβει χώρα την σημερινή εποχή από εδώ και στο εξής θα είναι απλά μια επανάληψη της ιστορίας.
