Στην εποχή της τουρκοκρατίας που όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, πολλοί Έλληνες καταναγκάσθηκαν ή βιάστηκαν να δεχθούν τον Μωαμεθανισμό.
Δυστυχώς στις μέρες μας, που ζούμε ελεύθεροι, παρατηρούμε τελευταία έντονα το φαινόμενο Έλληνες εντελώς ανιστόρητοι, που είναι βέβαιο πως ζουν μακριά από την Αλήθεια, να εξυμνούν αδίστακτους γενοκτόνους και δολοφόνους όπως είναι ο Μουσταφά Κεμάλ.
Μάλιστα εμφανίζεται πως ο γενοκτόνος έλκει την καταγωγή του από την πόλη της Θεσσαλονίκης, κάτι που αποτελεί το μεγαλύτερο όνειδος, την πιο μαύρη κηλίδα για την Αγιοτόκο Πόλη.
Στις δηλώσεις σε τουρκική εφημερίδα γνωστού τραγουδιστή που φέρεται να εξυμνεί τον Κεμάλ, ήρθε στο νου μου ένα είδωλο μιας άλλης εποχής, τον οποίο έχω την ευλογία να γνωρίζω προσωπικά, o Γιώργος Κοινούσης, ο οποίος μπορεί να δείξει σε όλους τους συναδέλφους του τον δρόμο της Αλήθειας, καθώς μάλιστα είναι από τους ευλογημένους ανθρώπους που με τον έργο του οδήγησε πολλούς ανθρώπους που ζούσαν στο σκοτάδι, στην Μετάνοια και την Εξομολόγηση, στο Πετραχήλι κάποιου Ιερέα.
Μας διηγήθηκε μάλιστα ο ίδιος ο Γιώργος Κοινούσης μεταξύ άλλων θαυμαστών γεγονότων που συνέβησαν στη ζωή του και τα εξής:
Κάποτε που συνάντησε και γνώρισε τον μακαριστό π. Αυγουστίνο Καντιώτη, τον Δεσπότη εκείνος τον ρώτησε:
- Γιώργο πόσα χρόνια τραγουδούσες για το διάβολο;
- Σαράντα Δέσποτα (του απάντησε ο Κοινούσης)
- Σου βάζω κανόνα να τραγουδήσεις σαράντα χρόνια για τον Χριστό από εδώ και πέρα, του είπε ο Δεσπότης και ο Γιώργος λύγισε από συγκίνηση.
Ένα ακόμα συγκλονιστικό γεγονός που έρχεται στη μνήμη μου απ’ όσα μας διηγήθηκε είναι και το εξής:
Όταν ο Κοινούσης είχε γνωρίσει τον Χριστό και είχε αλλάξει ζωή, επισκέφτηκε στη φυλακή ένα φίλο του, που μόλις είχε φυλακιστεί και βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Τον ικέτευε λέγοντας του, Γιώργο κάνε κάτι, Γιώργο σώσε με…
Τότε ο Γιώργος πήρε ένα χαρτί και του έγραψε: « Η λύση είναι μια.. Χριστός, Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία»!
Στις δηλώσεις του τραγουδιστή υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις, εύχομαι κάποιοι όμως να λειτούργησαν όπως ο Άγιος Παΐσιος ο Μέγας, με τον τρόπο δηλαδή που θέλει ο Θεός όλοι μας να λειτουργούμε:
…Ο Όσιος Παΐσιος ο Μέγας προσευχόταν για ένα μαθητή του που αρνήθηκε τον Χριστό. Ενώ λοιπόν προσευχόταν, του εμφανίστηκε ο Κύριος και του είπε: «Παϊσιε για ποιον παρακαλείς; Δεν ξέρεις πως μ’ έχει αρνηθεί;» Ο Παΐσιος όμως εσυνέχιζε να λυπάται τον μαθητή του και τότε του είπε ο Κύριος: «Παϊσιε έγινες όμοιος με εμένα στην αγάπη».
Α.Δ.
