Μέρος της όλης διαδικασίας της ανάπτυξης ενός παιδιού, το δάγκωμα δεν παύει να είναι κάτι που, αν και φυσιολογικό, μπορεί να έχει δυσάρεστα…
αποτελέσματα και γι’ αυτό απαιτεί μια στοιχειώδη αποτρεπτική διαχείριση απ’ τους γονείς. Αν το παιδί σας δαγκώνει, πάντως, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην ανησυχήσετε.
Για ποιο λόγο ένα παιδί δαγκώνει
Οι αιτίες που οδηγούν ένα παιδί να “εξερευνά” τον κόσμο με τα δόντια του, πέρα απ’ την απλή περιέργεια, είναι αρκετές. Όταν βγάζουν τα πρώτα τους δόντια και τα ούλα τους πονάνε, τα παιδιά δαγκώνουν πράγματα ή ανθρώπους αναζητώντας ανακούφιση απ’ τους πόνους. Κάποιες φορές, πάλι, δαγκώνουν κοντινούς τους ανθρώπους για να δουν την αντίδρασή τους. Είναι κι αυτό κομμάτι της προσπάθειάς τους ν’ αντιληφθούν τον κόσμο γύρω τους. Μεγαλώνοντας, το δάγκωμα μπορεί να γίνει μέρος του “οπλοστασίου” ενός παιδιού για να τραβήξει την προσοχή, μία ακόμη έκφραση της τσαντίλας του για κάτι με το οποίο έχει ενοχληθεί ή ένας τρόπος να δείξει σε κάποιον ότι δεν τον θέλει δίπλα του.
Πότε υπάρχει λόγος ανησυχίας
Προφανώς, όταν ένα παιδί διατηρεί τη συνήθεια να δαγκώνει μετά από μία ηλικία (4-5 ετών), η συμπεριφορά του μπορεί να χαρακτηριστεί από επιθετική έως αντικοινωνική και να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην αλληλεπίδραση με το κοινωνικό του περιβάλλον, στο σπίτι, στο σχολείο ή οπουδήποτε αλλού. Η πιθανότητα αυτή η συμπεριφορά να έχει βαθύτερα ψυχολογικά αίτια είναι μεγάλη και η βοήθεια ενός ειδικού ίσως πρέπει να κριθεί απαραίτητη. Άλλες φορές, βέβαια, μπορεί ν’ αρχίσει να δαγκώνει, μιμούμενο απλώς τη συμπεριφορά ενός άλλου παιδιού ή να αντιδράσει στο δάγκωμα με δάγκωμα, κάτι που επιβάλλει την άμεση παρέμβαση των γονιών για να μην εξελιχθεί σε συνήθεια.
Πως να το αποτρέψετε ή να το ελέγξετε
Όπως καταλαβαίνετε, αν και μπορείτε ν’ αφήσετε το φαινόμενο να ξεθυμάνει όπως γίνεται συνήθως, καλό είναι να το ελέγχετε ώστε να μην ξεφύγει από κάποια όρια. Σ’ ένα μωρό, τη δουλειά αυτή μπορεί να κάνει ένα παιχνίδι ειδικό για μασούλημα ή ένα πανάκι αντί για το μπράτσο κάποιου. Αν, πάλι, το παιδί σας δαγκώνει όποτε νιώθει νευρικό ή παραμελημένο, φροντίστε να μη νιώθει έτσι ή, τουλάχιστον, να μην εξαντλείται η (μικρή ούτως ή άλλως) υπομονή του και καταφεύγει στη συμπεριφορά που θέλετε ν’ αποτρέψετε. Πριν βρεθεί σε περιβάλλον με πολλά και άγνωστα παιδιά, καλό είναι να έχει ξεκουραστεί, να έχει φάει και να έχει πάει τουαλέτα για να μη βρεθεί πεινασμένο και κουρασμένο ή νιώσει άβολα και γίνει δύστροπο απ’ το πουθενά.
Μάθετε στο παιδί να εκφράζει την αγανάκτηση ή την απογοήτευσή του με άλλους τρόπους και, κυρίως, με λόγια και δώστε του σαφείς οδηγίες να μην δαγκώνει ποτέ άλλα παιδάκια, ακόμη κι αν κάποιο από αυτά το δαγκώσει πρώτο, αλλά να τρέχει κατευθείαν να το πει σ’ εσάς ή σε κάποιον ενήλικο. Αν σας παρακούσει, πειθαρχήστε ή νουθετήστε το με τρόπο που στέλνει το μύνημα ότι η πράξη του είναι πολύ σοβαρή και δεν πρέπει να επαναληφθεί. Φυσικά, σημαντικό είναι να επιβλέπετε το παιχνίδι του από απόσταση και μόλις αντιληφθείτε σύρραξη μεταξύ του δικού σας και άλλων παιδιών να παρεμβαίνετε για να μη κλιμακωθεί σε πράξεις που, μοιραία, μπορεί να περιλαμβάνουν και το δάγκωμα. Γενικότερα, δώστε στο παιδί να καταλάβει ότι το δάγκωμα είναι κακό γιατί ο άλλος πονά και, φυσικά, επειδή είναι κάτι που ούτε εμείς θα θέλαμε να μας κάνουν.
Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.gr
