...κι έμειναν τ' ανθρωπάκια.
Μέρα με τη μέρα τα λεγόμενα πολιτισμένα κράτη, στα οποία μεγαλώσαμε αρκετοί από εμάς, χάνουν την ταυτότητά τους. Πολιτισμικά, πληθυσμιακά, κοινωνικά, θεσμικά, πολιτικά, αλλοιώνονται συνεχώς, με τέτοια ταχύτητα, που οι άνθρωποι ξαφνιάζονται με τις αλλαγές που βιώνουν.
Αυτές οι αλλαγές κάνουν τα άτομα να αλλάζουν εσωτερικά, μέσα τους, δημιουργώντας τους μια σύγχυση ταυτότητας, μιά κρίση αξιών, που τα οδηγεί στην απάθεια και την αδιαφορία για ό,τι συμβαίνει γύρω τους.
Η αδυναμία παρακολούθησης και ενσωμάτωσης στις ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές, που δεν αφήνουν τον απαιτούμενο χρόνο προσαρμογής σε κανέναν, αιφνιδιάζοντάς τους πάντες διαρκώς, αποδυναμώνοντας τις αντιστάσεις τους, κάνει τους ανθρώπους να μην δίνουν σημασία στο περιβάλλον τους. "Κλείνουν διακόπτες", "κατεβάζουν ρολλά" κατά το λαϊκότερον και δεν τους νοιάζει τίποτα, ακόμα κι αν καίγεται το σύμπαν γύρω τους.
Σήμερα το κράτος δεν υπάρχει για να υπηρετεί τον πολίτη και να βελτιώνει την ποιότητα της ζωής του, αλλά για να υπηρετεί τα συμφέροντα της Νέας Τάξης, που θέλει έναν λαό χωρίς ιδανικά, χωρίς πνευματικές αντιστάσεις, ομογενοποιημένο και παραδομένο στις διαταγές του, χωρίς άσκηση κριτικής και φυσικά καμιά περίπτωση ανυπακοής στο σύστημα που επιβάλει.
Απειλητικό στέκεται πάνω από τον πολίτη επιβάλοντάς του διαρκώς φόρους και απειλώντας τον. Λίγο-λίγο, μέρα με τη μέρα, όλοι λουφάζουν και μαθαίνουν να υπακούουν, διαφορετικά χάνουν ότι έχουν και δεν έχουν από αυτά που τους παρέχει το σύστημα. Η άμυνά τους είναι να μην ακούν και να μη βλέπουν το χάλι που υπάρχει γύρω τους.
Και χτίζουν τόσο ψηλά τείχη γύρω από το μυαλό και τα μάτια τους, ώστε παύουν πλέον να είναι άνθρωποι και μετατρέπονται σε μικροσκοπικά ανθρωπάκια κλεισμένα στον μικρόκοσμό τους, με τα πολύτιμά τους στολίδια και παιχνίδια, με πρώτη σκέψη πως να γεμίσουν την κοιλιά τους, εκείνα να περνάνε καλά κι όλοι οι άλλοι ας χάνονται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κυρία στη Νίκαια της Γαλλίας, η οποία μετά το μακελειό που συντελέστηκε δίπλα της, με απάθεια δήλωσε, ότι χάλασαν οι διακοπές της, ενώ παραδέχτηκε ότι μπορεί να φανεί κι εγωιστικό αυτό που λέει.
Ο ανθρώπινος εγωισμός έχει ξεπεραστεί προ πολλού. Αν υπήρχε έστω και λίγος, ίσως και να αντιστεκόταν κάποιος σε αυτό τον ηθικό ξεπεσμό. Ίσως και να μην δεχόταν να άγεται και να φέρεται από ανίκανες πολιτικές και να απειλείται από τον κάθε ανώμαλο δολοφόνο, που το παίζει τρομοκράτης ή οτιδήποτε άλλο. Τώρα πια ο άνθρωπος έχει γίνει υπάνθρωπος. Δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον του, αλλά δεν επικοινωνεί και με την ανθρωπιά μέσα του. Μας τελείωσαν οι άνθρωποι. Έγιναν πλέον δούλοι του συστήματος, από το οποίο περιμένουν να τους πει τι θα κάνουν, τι θα βλέπουν και τι θα πιστεύουν. Μικρά κοιμισμένα ανθρωπάκια. Υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσουν;
Ένας ανήσυχος πολίτης
el.gr
