Παρέμβαση τοῦ Ἁγίου Ὅρους γιὰ τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο:
«Ἔσχατος κριτὴς ἐπὶ θεμάτων πίστεως εἶναι ἡ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας»
Ἐκτενή ἐπιστολὴ γιά τούς προβληματισμοὺς καὶ τὶς ἀντιρρήσεις τῶν Ἁγιορειτῶν γιὰ τὰ θέματα τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου ἔστειλε μετὰ ἀπὸ μακρὲς συνεδριάσεις κατὰ τὴν ἑβδομάδα τῶν Μυροφόρων ἡ Ἔκτακτη Σύναξη τῶν Ἡγουμένων καὶ Ἀντιπροσώπων τῶν 20 Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους στόν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη. Μάλιστα ἀποφασίσθηκε ἡ ἐπιστολὴ νὰ κοινοποιηθεῖ σὲ ὅλες τὶς Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
Στὴν ἐπιστολὴ τονίζεται ὅτι ὁ ὅρος «Ἐκκλησία» δὲν μπορεῖ νὰ λέγεται γιὰ τοὺς ἑτεροδόξους. Ἐπίσης ἐκφράζεται ἡ ἀντίθεση τοῦ Ἁγίου Ὅρους γιὰ τὶς συμπροσευχὲς καὶ τὶς λειτουργικὲς πράξεις μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Ὁ «ἔσχατος κριτὴς» γιὰ θέματα πίστεως εἶναι ἡ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκφράζουν ἀκόμα καὶ μεμονωμένα πρόσωπα, ἀναφέρουν...
οἱ Ἁγιορεῖτες, καὶ ὄχι μόνο οἱ Συνοδοι όπως γράφει τὸ κείμενο τῆς Πανορθόδοξης. (Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς ἀνέτρεψε μόνος του τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας).
Εἶναι ἀναγκαία ἡ ἀναγνώριση ὡς Οἰκουμενικῶν τῶν Συνόδων ἐπὶ Μεγ. Φωτίου καὶ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ποὺ ἔδωσαν ἀπάντηση σὲ ὅλες τὶς κακοδοξίες τοῦ Παπισμοῦ (φιλιόκβε, παπικὸ πρωτεῖο κλπ.), ἀναφέρεται στὴν ἐπιστολή. Μόνο σοβαρὲς ἀλλαγὲς στὰ κείμενα τῆς Πανορθόδοξης μπορεῖ νὰ ἀναπαύσουν ὅλους τούς Ὀρθοδόξους, γράφουν οἱ Ἁγιορεῖτες. Διαφορετικά, μπορεῖ ἡ Σύνοδος νὰ γίνει ἀφορμὴ γιὰ νέα σχίσματα.
Παρακάτω ἀναφέρονται μερικὰ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα τῆς ἐπιστολῆς:
α. «...ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος... νὰ ἀποφύγη τὸν ὄρον «Ἐκκλησία» διὰ τοὺς ἑτεροδόξους, χρησιμοποιοῦσα ἀντ΄ αὐτοῦ τους ὅρους «χριστιανικὰ δόγματα καὶ ὁμολογίαι».
β. «...ἡ ἔννοια τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας χρήζει ὠσαύτως διασαφήσεως.... εἰς τὴν ἑνότητα Αὐτῆς ἀνήκουν μόνον τὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς Σῶμα Χριστοῦ... Περὶ τούτων μόνον λέγεται τὸ «ἴνα ὦσιν ἐν, καθὼς ἠμεῖς ἐν ἐσμέν», κατὰ τὴν ἑρμηνείαν τῶν θεοφόρων Πατέρων».
γ. «...Ὁ τρόπος διεξαγωγῆς καὶ ἡ πορεία τῶν θεολογικῶν διαλόγων δὲν ἀναπαύει τὸ σύνολον τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ δὲ καθ’ ἠμᾶς Ἱερὰ Κοινότης κατὰ καιροὺς καὶ εἰς διαφόρους περιστάσεις ἔχει ἐκφρασθῆ δι΄ ἐπισήμων κειμένων κατὰ θεολογικῶν συμφωνιῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἔχει διαμαρτυρηθῆ διὰ συμπροσευχᾶς καὶ ἄλλας λατρευτικᾶς πράξεις (λειτουργικοὺς ἀσπασμοὺς κ.λπ.), δι’ ὧν δίδεται ἡ εἰκὼν ψευδοῦς ἑνώσεως μετ’ αὐτῶν... δέον νὰ ἀποσαφηνισθῆ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδόλως δύναται νὰ δεχθῆ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὡς τινὰ διομολογιακὴν προσαρμογὴν ἡ ὡς συμμετοχὴν εἰς συμπροσευχᾶς καὶ ἑτέρας λατρευτικᾶς πράξεις».
δ. «...δὲν δυνάμεθα νὰ μὴ ἐκφράσωμεν τὸν ἔντονον προβληματισμὸν καὶ τὰς εὐλόγους ἀντιρρήσεις ἠμῶν διὰ τὴν περαιτέρω συμμετοχὴν τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τὸ «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε)».
ε. «...ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοσις ἀναγνωρίζει ὡς ἔσχατον κριτὴν ἐπὶ θεμάτων πίστεως τὴν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ἐκφράζουν ἐνίοτε μεμονωμένα πρόσωπα ἡ σύνοδοι ἱεραρχῶν ἡ ὁ πιστὸς λαὸς καὶ ἡ ὁποία ἐπικυροῦται διὰ συνοδικῶν ἀποφάσεων».
στ. «...δέον νὰ περιληφθῆ ἀναφορὰ καὶ εἰς τὰς μετὰ τὴν ἁγίαν Ζ΄ Οἰκουμενικὴν μεγάλας Συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας... καθ' ὅσον διὰ τῆς ἀναφορᾶς εἰς αὐτᾶς τὰς συνόδους αἱ δογματικαὶ καὶ ἐκκλησιολογικαὶ διαφοραὶ μετὰ τῶν ἑτεροδόξων (περὶ τὸ Φιλιόκβε, τὴν κτιστὴν Χάριν, τὸ παπικὸν πρωτεῖον κ.λπ.) ἀποσαφηνίζονται πλήρως».
Ἀκολουθεῖ ἀντίγραφο τῆς ἐπιστολῆς:
orthodoxia-ellhnismos.gr
