Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Οι ηγέτες των χωρών κρίνονται πάντοτε από τις επιλογές τους και ειδικά αυτές που αφορούν την εξωτερική πολιτική και τις συμμαχίες που θεωρούν ότι εξυπηρετούν τα εθνικά τους συμφέροντα. Έτσι βλέπουμε τον Σέρβο Πρόεδρο Νίκολιτς να επιμένει τόσο Ρωσικά όσο και Ευρωπαϊκά αλλά και Εθνικά δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει το Κόσσοβο για χατίρι της πορείας προς την ΕΕ. Με αυτή τη γενναία, ξεκάθαρη και τίμια στάση του, βάζει σε πρώτη επιλογή την εθνική κυριαρχία και σε δευτερεύουσα την οικονομία και άλλες παραμέτρους.
Έτσι, ο Νίκολιτς σε συνέντευξη του στο ρωσικό τύπο, ανέφερε ότι η Ευρώπη είναι ένα αναγκαίο κακό για τη Σερβία, ενώ ταυτόχρονα του είναι αδύνατον να ηγείται της χώρας και να μη συνεργάζεται τόσο με την Ρωσία όσο και με την ΕΕ. Ειδικότερα δήλωσε ότι, ΄΄ στη Σερβία υπάρχουν ρωσόφιλοι ενώ δεν υπάρχουν φανατικοί ευρωπαίοι, όλοι καταλαβαίνουν όμως ότι η Ευρώπη είναι ένα αναγκαίο κακό καθόσον είμαστε περικυκλωμένοι από κράτη μέλη της ΕΕ. Από την εποχή του δεύτερου μεγάλου πολέμου η Σερβία επηρεάστηκε από την Ευρώπη ενώ πολλοί Σέρβοι εργάσθηκαν στη δυτική Ευρώπη και έτσι διέδωσαν και εδώ τον δυτικό τρόπο ζωής, τον πολιτισμό, την νομοθεσία ΄΄, ΄΄ η Σερβία θα συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, ώστε να εκπληρώσει τα απαιτούμενα, αλλά ποτέ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου και Μετοχίων. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος αποτελούν και για εμάς κάτι φυσιολογικό και πρέπει να γίνουν. Θα διαπραγματευτούμε όσο είναι απαραίτητο για χρόνια και δεκαετίες εάν απαιτηθεί και θα κάνουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις σε αυτό το διάστημα. Εάν όμως μετά από αυτά στο τέλος η ΕΕ απαιτήσει από εμάς να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο, εμείς θα απαντήσουμε αρνητικά και δεν θα γίνουμε μέλος της ΕΕ, όμως θα έχουμε μεταμορφώσει τη χώρα μας΄΄, ΄΄ η Ευρώπη γνωρίζει ότι εμείς δεν θα διαταράξουμε τις σχέσεις μας με την Ρωσία και αυτό έγινε σαφές όταν είπαμε ότι δεν θα συμπράξουμε στις κυρώσεις εναντίον της. Βέβαια δεν μας πίεσαν αλλά νομίζω ότι είναι παράλογο και παράξενο να μην συνεργάζεσαι με κάποιον από τον οποίο έχεις οικονομικό όφελος και εν τέλει η Ρωσία έχει το δικαίωμα να ενεργεί όπως εκείνη νομίζει ΄΄ .
Θεωρούμε ότι ο Νίκολιτς αποτελεί μέχρι στιγμής, σε πείσμα των καιρών, έναν ηγέτη από τους λίγους που δεν υποτάσσονται στα κελεύσματα των Βρυξελλών και δεν μασάει τα λόγια του, επιδεικνύει μια γενναία και πατριωτική στάση. Αν βέβαια αυτή η πολιτική τελικά τον δικαιώσει αυτό θα το δείξει το μέλλον, το σίγουρο είναι ότι διάλεξε τον δύσκολο δρόμο.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
