Ένα δραματικό αλλά πέρα για πέρα πραγματικό ως προς τις διαστάσεις του σχόλιο του δημοσιογράφου Ηλία Κανέλλη στον Ρ/Σ Αθήνα 9.84
Στις αρχές του 1990 η χώρα μας έγινε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης διαδηλώνοντας για το όνομα της Μακεδονίας, αρνούμενη δηλαδή στην μικρή δημοκρατία στα βόρεια σύνορά μας, που προέκυψε από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τον αυτοπροσδιορισμό αλλά και την δυνατότητα να ονομάζεται Μακεδονία με κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό.
Τα οφέλη προσπορίστηκε πολιτικά, για πολύ λίγο, ο Αντώνης Σαμαράς, στην πορεία όμως έμεινε μία ανοιχτή πληγή στα βόρεια σύνορα της χώρας. Ένα μέτωπο εθνικό/εθνικιστικό, με μία χώρα που θα μπορούσε να έχει οικονομία σχεδόν αποκλειστικά ελληνικών συμφερόντων.
Την ίδια δεκαετία, μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών κρατών, η Ελλάδα γέμισε όχι μόνον με Αλβανούς μετανάστες αλλά και με Ρουμάνους και με Βουλγάρους. Ιδίως οι Βουλγάρες διακρίθηκαν για πολλά χρόνια ως νοσοκόμες ή ως παραστάτριες σε ηλικιωμένους και αναπήρους.
Στην Βόρεια Ελλάδα υπήρχαν αναφορές ότι πολλές εργάστηκαν και ως πόρνες. Η αίσθηση ανωτερότητας μιας ανδροκρατούμενης ελληναράδικης στάσης απέναντι, κυρίως, στις γυναίκες από την Βουλγαρία και το υποτιθέμενο σύνθημα που υπήρχε σε ένα πορνείο, το 1997, γέννησε μία σαρκαστική μουσική παράσταση του Τζίμη Πανούση που έκτοτε έγινε σύνθημα: Προσεχώς Βουλγάρες.
Πέρασε ο καιρός και τα πράγματα άλλαξαν. Η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ), όπως λέμε στην Ελλάδα και στα επίσημα χαρτιά του ΟΗΕ και της Ευρώπης την μικρή βόρεια χώρα (στα διεθνή ΜΜΕ, όμως, στις αθλητικές διοργανώσεις και συχνά στις διακρατικές σχέσεις την λένε Μακεδονία νέτα-σκέτα) προχώρησε και, παρότι έπεσε στα χέρια των δικών της εθνικιστών που μετέτρεψαν τα Σκόπια, την πρωτεύουσα, σε Ντίσνεϋλαντ του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε λίγο καιρό θα είναι επίσης στην Ευρώπη –με περιθωριακή πλέον την οικονομική επιρροή της Ελλάδας.
Όσο για την Βουλγαρία, μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, ιδίως το τελευταίο διάστημα, βελτιώνει ουσιαστικά τους οικονομικούς δείκτες της. Σε συνδυασμό με την δική μας αδυναμία να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της χρεοκοπίας του 2010 και να χρησιμοποιήσουμε τα μνημόνια για να μεταρρυθμίσουμε μία αργόσυρτη, γραφειοκρατική, διεφθαρμένη, σχεδόν κομμουνιστική οικονομία, η Βουλγαρία, με τον χαμηλό φορολογικό συντελεστή 10% και την βοήθεια προς την επιχειρηματικότητα, κατέφερε να προσελκύει συνεχώς επενδύσεις, οι οποίες εγγυώνται ότι θα αλλάξουν το τοπίο. Όσο εμείς στην Ελλάδα παραμυθιαζόμασταν ότι δεν μπορούμε να υποβιβάσουμε τις αποδοχές μας σε μισθούς Βουλγαρίας (καταφέρνοντας να είμαστε περίπου ο ένας στους τέσσερις άνεργος), οι Βούλγαροι πρόκοβαν.
Τέλος της πρώτης πράξης.
Η δεύτερη πράξη άρχισε και ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες. Δηλαδή, όταν συνήλθαν στην Πράγα οι πρωθυπουργοί της ομάδας Visegrad, των τεσσάρων κεντροευρωπαϊκών χωρών που εδώ και 25 χρόνια έχουν συνασπιστεί για να προάγουν τα κοινά τους συμφέροντα (Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία), με την συμμετοχή του προέδρου της πΓΔΜ και του πρωθυπουργού της Βουλγαρίας.
Στην συνάντηση είχε προσκληθεί και η Ελλάδα αλλά ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε πει ότι θα παρευρεθεί, υπαναχώρησε, ενώ δεν παρευρέθηκε τελικά ούτε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά την λήξη της συνάντησης, οι τέσσερις χώρες της Visegrad, αφού εκφράζουν την ανησυχία τους για το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, στην ουσία δίνουν (και αυτές) στην χώρα μας περιθώριο ως τον Μάρτιο προκειμένου να έχουν υλοποιηθεί όλες οι ενέργειες που θα επιτρέψουν την καλύτερη φύλαξη των συνόρων –ενέργειες τις οποίες δεν έχουμε κάνει έως σήμερα, όπως θα έπρεπε.
Αναγνωρίζουν με την δυσκολία να φυλάξει κανείς μία τόσο μεγάλη σε έκταση θάλασσα όπως το Αιγαίο, ωστόσο επικαλούνται την βοήθεια της Frontex και τις συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας. «Εάν αποδειχθεί αναγκαία η λήψη περαιτέρω μέτρων για την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων στην περιοχή των Βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωπιστικής βοήθειας, θα βοηθηθεί η Ελληνική Δημοκρατία μέσα από τους διαθέσιμους διαύλους», τονίζει η ανακοίνωση.
Ποια μπορεί να είναι αυτά τα περαιτέρω μέτρα λόγω των οποίων η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί βοήθεια, και ανθρωπιστική, δεν τα προσδιορίζει η διπλωματική γλώσσα της ανακοίνωσης. Αυτό που γίνεται σαφές, ωστόσο, όσο κομψή γλώσσα και αν χρησιμοποιείται, είναι ότι στην ουσία η χώρα μας μπορεί να μείνει μόνη, μία νησίδα υποδοχής μεταναστών και προσφύγων οι οποίοι δεν θα έχουν πού να πάνε και, σε αντάλλαγμα του κοινωνικού προβλήματος το οποίο θα μπορούσε να δημιουργηθεί στην Ελλάδα (εκεί να δείτε τί σημαίνει ρατσισμός!), ο τέσσερις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, σε συνεργασία με την Βουλγαρία και την πΓΔΜ, δεν θα παραλείψουν να εκφράσουν την αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό τους.
Η χώρα μας, πριν περιπέσει σε μία τεράστια υπαρξιακών διαστάσεων περιπέτεια, διασύρεται –κομψά μεν, αλλά διασύρεται– από έξι πρώην κομμουνιστικές χώρες, μεταξύ των οποίων η Βουλγαρία (που πάντα μιλούσαμε γι αυτήν υποτιμητικά) και την πΓΔΜ (που, βεβαίως, στην ανακοίνωση της Visegrad αποκαλείται Μακεδονία).
Τέλος της δεύτερης πράξης.
Η χώρα, αφού κατέρρευσε, αδύναμη να επωφεληθεί από τρία μνημόνια, τώρα εξευτελίζεται. Γίναμε η χλεύη των (χθες) ηττημένων. Η πολιτική ηγεσία το κατανοεί; Ή θα ψάχνει σύντομα νέους επικοινωνιακούς τρόπους για να βαφτίσει το χάος που προκαλεί η ανυπαρξία της;
europeanbusiness.gr
