Θυμάστε, τις πάλαι ποτέ χαριτομενιές, τότε που ο λαλίστατος πολιτικός μας άντρας, ο αριστερός, ο προοδευτικός, ο πολλά υποσχόμενος, ως άλλος Καβάφης εμικτήριζε με τη φράση, απολείπειν ο Θεός Αντώνιον; Τελικά απέλειπεν και Αλέξιον.
Και ήρθε η μεγάλη στιγμή, εκει που τα λόγια περιτεύουν, γιατί μιλούν οι πράξεις κι όλοι εμείς που τους ψηφήσαμε,αν τους ψηφήσαμε, ήρθε η ώρα να λάβουμε τον μισθό μας. Τη σφραγίδα στα πισινά. Αλλά εμείς δεν θα την λέμε έτσι, θα την λέμε έξυπνη κάρτα, κάρτα του πολίτη, κάτι τέλος πάντων που θα μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο βοειδή, που αρπάμε τον αριθμό μας και καθόμαστε στην πάντα.
Ισαμε εδώ. Κάνατε τον πολιτισμό κατάρα, τη δημοκρατία λαιμητόμο. πριν αποφασίσετε για τις ταυτότητες των Ελλήνων, ελένξτε πρώτα τις δικές σας τι μελανοταινίες κουβαλούν. Εσεις που μας στερείτε το δικαίωμα στο ναι και στο οχι.
Ε μάθετε λοιπόν πως με το στανιό, ούτε ο άλλος μας θέλει.Άρα και να μας σύρεται, ούτε δική του, ούτε δικοί σας γινόμαστε. Εμείς δεν ψηφήσαμε, αν ψηφήσαμε, αφέντες, αλλά συνοδοιπόρους, σε μία προς τα πάνω πορεία.
Καλή Λευτεριά
Ροδόκλεια Κανάρη
